Σε ποιο βαθμό έχει συμβάλλει η οικονομική κρίση στην αύξηση των ποσοστών των αυτοκτονιών στη χώρα μας; Οι αναφορές των ΜΜΕ αντικατοπτρίζουν όντως τις πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος ή «προσθέτουν» δραματικότητα στον ούτως ή άλλως τραγικό χαρακτήρα του;
Αυτό το εξαιρετικά πολύπλοκο και λεπτό θέμα επιχειρεί να διερευνήσει εκτενές δημοσίευμα της Λίνας Γιάνναρου στην εφημερίδα «Καθημερινή», βασιζόμενο σε στατιστικά και άλλα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. και της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ελλείψει στοιχείων που να αφορούν το 2011, τα οποία δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη, τα πράγματα έχουν ως εξής: Κατά την Ελληνική Στατιστική Αρχή, το 2008 σημειώθηκαν 373 αυτοκτονίες, το 2009 391 και το 2010 377. Μέσα στο 2010 η γραμμή 1018 του Κέντρου Πρόληψης της Κλίμακας δέχτηκε 2.500 τηλεφωνήματα, ενώ το 2011 τα τηλεφωνήματα έφτασαν τα 3.200. Το 63% των καλούντων είναι από την Αττική και το 54% εξ αυτών είναι γυναίκες.
Επισημαίνοντας τη μεγάλη δυσκολία λεπτομερούς καταγραφής του συνόλου των παραγόντων και των υπο-παραγόντων που ωθούν στην πράξη της αυτοκτονίας (ψυχολογικοί, θρησκευτικοί, οικονομικοί και άλλοι), το δημοσίευμα υπογραμμίζει επίσης ότι δεν είναι πάντα εύκολο να διαπιστωθεί εάν ένας βίαιος θάνατος οφείλεται σε αυτοκτονία (πτώσεις από ύψος, τροχαία, πνιγμοί), ενώ θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η σκόπιμη μη συμπλήρωση του σχετικού πεδίου στα πιστοποιητικά θανάτου λόγω του φόβου άρνησης ταφής από την Εκκλησία.
Σημαντική συμβολή στην αποσαφήνιση της εικόνας αποτελεί και η παράθεση στο δημοσίευμα της άποψης της ψυχιάτρου Ελένης Μπεκιάρη, σύμφωνα με την οποία «η οικονομική κρίση δεν αποτελεί την “αιτία” των αυτοκτονιών με αυστηρούς όρους. Είναι όμως ο εκλυτικός παράγοντας σε ευάλωτους ανθρώπους. […] Η κρίση είναι ισχυρός στρεσογόνος παράγοντας, που μπορεί υπό προϋποθέσεις να σε φέρει στα όρια».
Πηγή: iefimerida.gr
