Η Λένα Μαντά, το εκδοτικό φαινόμενο, όπως τη χαρακτήρισαν, αφού τα βιβλία της έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο σε πωλήσεις, την ερχόμενη Πέμπτη παρουσιάζει στο Αγρίνιο και στο βιβλιοπωλείο Βιβλιοτρόπιο το νέο της βιβλίο «Με λένε Ντάτα». Με αφορμή αυτή τη παρουσιάση μίλησε στο ΑγρίνιοCulture.gr μιλά για το νέο της βιβλίο και όχι μόνο. Η Λένα Μαντά δηλώνει πως για την ίδια η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα, ενώ προσθέτει πως δεν της έχει στερήσει τίποτα, αντίθετα μόνο της έδωσε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η απάντησή της, ως μια από τις πλέον εμπορικές συγγραφείς, για το αν σήμερα το καλό βιβλίο το κρίνουν μόνο οι πωλήσεις. Τέλος η Λένα Μαντά αναφορικά με την πολιτικοοικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα δηλώνει αισιόδοξη, “φτάνει μόνο” όπως λέει “να μην μείναμε αδίδαχτοι από τα λάθη μας”…
Αναλυτικά η συνέντευξη:
-Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο με τίτλο «Με λένε Ντάτα». Θα θέλατε να μας μιλήσετε λίγο για αυτό;
Δεν ξέρω ειλικρινά τι να πρωτοπώ γι αυτό το πλάσμα! Για μένα η Ντάτα δεν είναι ένα ακόμα βιβλίο, είναι μια γυναίκα ζωντανή, μαγική και συναρπαστική. Την αγάπησα πάρα πολύ, και μου έδωσε έναν άλλο συγγραφικό αέρα ακριβώς γιατί η ίδια ήταν…. ελεύθερη και αποφασισμένη για τα πάντα. Δεν έχει ηθικούς φραγμούς η Ντάτα μου, δεν έχει καν αμφιβολίες για ότι κάνει. Ο λόγος της είναι νόμος, ο κόσμος της αλλιώτικος, η ίδια αντισυμβατική και ειδικά για την εποχή που έζησε, τολμώ να πω ότι συνιστούσε από μόνη της ένα σκάνδαλο! Οι αναγνώστες εδώ, ας μην αναζητήσουν ούτε αναγνωρίσιμες καταστάσεις, ούτε ήρωες της διπλανής πόρτας. Έγραψα ένα …οργιώδες παραμύθι για μεγάλους!
-Η κάθε αναφορά για σας συνοδεύεται από χαρακτηρισμούς όπως «γυναίκα – εκδοτικό φαινόμενο», ή «η συγγραφέας με το ένα εκατομμύριο αναγνώστες». Τελικά σήμερα το καλό βιβλίο, το κρίνουν μόνο οι πωλήσεις;
Θα έπρεπε πρώτα να μου διευκρινίσετε τι εννοείτε «καλό βιβλίο», γιατί έχει χυθεί πολλή μελάνι σε αναλύσεις επί αναλύσεων! Σαφώς οι πωλήσεις είναι ενδεικτικές της τάσης, των προτιμήσεων, ακόμα και των κοινωνικών συνθηκών που επικρατούν ανά περίοδο. Και για να πουλάει ένα βιβλίο χιλιάδες αντίτυπα (και δεν εννοώ μόνο τα δικά μου), κάτι πρέπει να σημαίνει, εκτός αν ακριβώς οι μεγάλες πωλήσεις αποκλείουν αυτόματα την ποιότητα σ’ ένα βιβλίο και μόνο τα μικρά νούμερα κουβαλούν την ταμπέλα «Καλό και ποιοτικό». Από την άλλη, έτσι όλοι αυτοί που κρίνουν ένα βιβλίο από τις πωλήσεις, ίσως θίγουν και τους αναγνώστες που ανταμείβουν εμάς τους… ευπώλητους και θεωρούν ότι χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν κριτήρια και επίπεδο. Τι να σας πω; Μάλλον σε λάθος άνθρωπο κάνατε αυτή την ερώτηση!
-Η συγγραφή για εσάς είναι…
Ένα λατρεμένο χόμπι, μια ενασχόληση που με ταξιδεύει, με γεμίζει, με εκτονώνει. Με κάνει και αισθάνομαι όμορφα. Η λέξη «επάγγελμα» δίπλα στην λέξη «συγγραφή» είναι που με απωθεί γιατί δεν μπορώ να το δω έτσι.
-Τα περισσότερα από τα βιβλία σας κάνουν «γκελ» περισσότερο στις γυναίκες. Γιατί νομίζεται ότι συμβαίνει αυτό;
Νομίζω ότι ούτε αυτό ισχύει. Απλώς στην Ελλάδα ούτως ή άλλως οι γυναίκες είναι αυτό που λέμε «δυναμικό κοινό» γιατί στατιστικά διαβάζουν περισσότερο. Με αυτή τν λογική λοιπόν, αποδέκτες της δουλειάς μου είναι γυναίκες και αυτές «φαίνονται» περισσότερο. Λαμβάνω όμως σε καθημερινή βάση μηνύματα και από άντρες αναγνώστες και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά.
-Τι σας έδωσε η συγγραφή βιβλίων και τι σας πήρε;
Θα ήμουν αγνώμων αν έλεγα ότι μου πήρε το παραμικρό! Το αντίθετο! Μόνο μου έδωσε. Πρώτα απ’ όλα δημιουργικές γεμάτες ικανοποίηση ώρες. Ταξίδια απίστευτα μυαλού και ψυχής. Επιπλέον, από την στιγμή που η δουλειά μου αγαπήθηκε τόσο από τον κόσμο, μου έδωσε και μεγάλες χαρές και συγκινήσεις. Βλέπετε ο κόσμος νιώθει και το ένστικτό του, του έδωσε να καταλάβει ότι δεν τον κορόιδεψα ποτέ και ούτε θα το κάνω, αναπτύξαμε μια σπάνια σχέση για την οποία νιώθω απίστευτα τυχερή και ευλογημένη.
-Αν τώρα η αποδοχή του έργου σας είναι πραγματικά πολύ μεγάλη, σας ανησυχεί ποια μπορεί να είναι μετά από 20, 40 ή 80 χρόνια; Υπάρχει η ματαιοδοξία;
Σαφώς και θα ήθελα κάτι να μείνει από την δουλειά μου, όταν εγώ δεν θα υπάρχω, αλλά αυτό δεν είναι στο χέρι μου και ούτε πρωταρχικός μου σκοπός, δεν γράφω δηλαδή με αυτό τον γνώμονα. Εξάλλου όταν έχεις παιδιά, την φυσική σου συνέχεια δηλαδή, έχεις ήδη εξασφαλίσει την αιωνιότητα με πολύ ουσιαστικό τρόπο.
-Θα ήθελα τέλος ένα σχόλιό σας για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, οικονομική και πολιτική. Ανάπτυξη δεν υπάρχει, ελπίδα όμως;
Είμαι από τους ανθρώπους που επιλέγω συνειδητά να βλέπω την θετική πλευρά των πραγμάτων και ειδικά στα δύσκολα! Έχει ειπωθεί πολλές φορές για τα λάθη που κάναμε σαν λαός και στο μέτρο που αναλογούσε στον καθένα μας, έχουμε ευθύνες. Θέλω να πιστεύω ότι τα δύσκολα είναι πίσω και μπροστά μας έχει άνοδο. Εξάλλου υπάρχει πάντα η νομοτέλεια που λέει πως όταν φτάσεις στον πυθμένα του βυθού, από κει και μετά παρακάτω δεν υπάρχει, αρχίζεις και ανεβαίνεις! Μου αρέσει λοιπόν να οραματίζομαι, ότι τώρα που κάναμε το… μακροβούτι μας, μας περιμένει η επιφάνεια. Φτάνει μόνο να μην μείναμε αδίδαχτοι από τα λάθη μας.
