Γιορτάζουμε την αρχή, γιατί δεν φτάσαμε ακόμη στο τέλος

Toυ Δημήτρη Παπαδάκη

Το viral ερώτημα που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες, γιατί δηλαδή γιορτάζουμε με την 28η Οκτωβρίου την αρχή του πολέμου και όχι τέλος, όπως γίνεται στις περισσότερες χώρες, έχει απλές, αλλά ενδιαφέρουσες απαντήσεις, όπως και το αντίστοιχο ερώτημα για την 25η Μαρτίου.

Η 28η Οκτωβρίου έγινε επέτειος αμέσως. Εκείνη την ημέρα του 1940 στην Αθήνα υπήρχαν πανηγυρισμοί και οι φαντάροι έφευγαν για το μέτωπο με το σύνθημα πως θα πετάξουν στην θάλασσα του μακαρονάδες του Μουσολίνι. Υπάρχουν φυσικά και ιστορικά τεκμήρια που δηλώνουν ξεκάθαρα πως η 28η καθιερώθηκε ανεπίσημα και στην διάρκεια της Κατοχής, ως μια αντιστασιακή πράξη απέναντι στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές. Εξάλλου πως θα ήταν δυνατόν η Ελλάδα να γιορτάζει το Μάιο το τέλος του πολέμου, σαν τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όταν στη Ελλάδα ο πόλεμος ήταν πια εμφύλιος και μάλιστα πολύ πιο οδυνηρός και πολύ πιο αιματοβαμμένος;

Για την καθιέρωση πάλι της 25ης Μαρτίου, το πράγμα έχει ακόμη μεγαλύτερη σημειολογία. Φυσικά έπαιξε το ρόλο της και η Εκκλησία στην καθιέρωση της γιορτής, αλλά τι άλλο θα μπορούσε να γιορτάσει η Ελλάδα; Μήπως την 3η Φεβρουαρίου; Την ημέρα δηλαδή, του 1830 που υπογράφτηκε το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους (γνωστό και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830); Ή μήπως την 1η Ιανουαρίου, την ημέρα δηλαδή που ο Όθωνας ήρθε στην Ελλάδα και θέλησε ο ίδιος να χαρακτηριστεί ως Εθνική Επέτειο; Ή μήπως την 20η Οκτωβρίου, την ημέρα δηλαδή του 1827, που οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν να σώσουν την Επανάσταση από τις μαλακίες που είχαμε κάνει με τη ναυμαχία στον κόλπο του Ναυαρίνου; Εξάλλου η Επανάσταση του ’21 χοντρικά θα μπορούσε κανείς ότι απέτυχε… Τα αιτήματα της Επανάστασης κυρίως τα κοινωνικά και πολιτικά απέτυχαν παταγωδώς. Ακόμη και το αιτήμα για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους απέτυχε! Γιατί κανείς, όταν μιλούσε, για κράτος δεν αναφέρονταν για στην γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού… όσο για ανεξαρησία, ας μην το συζητήσουμε καλύτερα…

Οπωσδήποτε οι συνθήκες έχουν αλλάξει, αλλά τα αιτήματα παραμένουν τα ίδια, έστω και κάτι παραλλαγμένα. Σήμερα ο πόλεμος από τους Γερμανούς είναι πρωτίστως οικονομικός. Όσο για την εθνική ανεξαρτησία τα τουρκικά πλοία σεργιανίζουν στο Αιγαίο όποτε θέλουν και εσχάτως στην ΑΟΖ της Κύπρου… Το τέλος του Αγώνα δεν έχει έρθει ακόμη!