Μπορεί το ένα τρίτο του νέου κοινοβουλίου να έχει ανανεωθεί, όπως συμβαίνει περίπου μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, όμως στην Αιτωλοακαρνανία οι έξι από τους επτά βουλευτές επανεκλέχθηκαν.
Στο γεγονός αυτό συνετέλεσαν προφανώς το κριτήριο των εκλογέων, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και των κομμάτων. Μια προσεκτική ματιά στη σταυροδοσία κάθε ψηφοδελτίου δείχνει πολλά. Και βέβαια θα πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου η κομματική γραμμή για ψήφο σε συγκεκριμένους υποψηφίους δίνεται ανοιχτά… κάτι που πάλι προκύπτει από τη σταυροδοσία. Για παράδειγμα στο ΚΚΕ και τη Χρυσή Αυγή η επανεκλογή τόσο του Ν. Μωραίτη -εκλέγεται συνεχώς από το 2007- όσο και η επανεκλογή Μπαρμπαρούση ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενες. Όμως ακόμη και στα κόμματα που δεν δίνεται ανοιχτά “γραμμή”, μια σειρά από συνθήκες και παράγοντες ευνοούν την επανεκλογή. Για παράδειγμα, ο περιορισμένος χρόνος της προεκλογικής περιόδου που εμποδίζει όσους δεν είναι αναγνωρίσιμοι και συμμετέχουν πρώτη φορά στο ψηφοδέλτιο, το γεγονός ότι η ανακοίνωση των ψηφοδελτίων γίνεται αργά, “διαστρεβλώνουν” το κριτήριο του σταυρού. Και βέβαια κάτι που προκύπτει και από τη συζήτηση με όσους έχουν εμπειρία στα κομματικά δρώμενα και υποψηφίους, είναι ότι πολλές φορές οι κομματικοί μηχανισμοί δρουν υπόγεια προς όφελος συγκεκριμένων υποψηφίων. Επίσης και τα “παιχνίδια” για δισταυρία μεταξύ υποψηφίων παίζουν πάντοτε το ρόλο τους.
Και προφανώς στο κριτήριο υπάρχει και η ευθύνη του εκλογέα. Αλλά μάλλον από τους εκλογείς στην Αιτωλοακαρνανία, μέρος των οποίων έδωσε από τα υψηλότερα ποσοστά πανελλαδικά στον ΓΑΠ, δεν μπορεί κανείς να ζητά τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα : πρόσφατα αλλάξαμε μερικούς δημάρχους…
