Αδίστακτο παιδί

Toυ Δημήτρη Παπαδάκη
Ο τέως πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, το γελαστό παιδί με τον έρπη στα χείλη μέρα με τη μέρα απομυθοποιείται. Την πραγματική αλήθεια για διάφορες κινήσεις του π.χ γιατί έκανε δημοψήφισμα, γιατί δεν διέγραψε την Αριστερή Πλατφόρμα, γιατί τρενάριζε συνεχώς τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ίσως να μην την μάθουμε ποτέ…

Θα σταθώ όμως σε κάτι που είπε μετά από όλα όσα έγιναν. Σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη είπε : «Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχαμε υπολογίσει το μέγεθος της αντίδρασης από τους συντηρητικούς κύκλους της Ευρώπης. Υπερτιμήσαμε τη δύναμη του δίκιου, υποτιμήσαμε τη δύναμη του χρήματος και των τραπεζών». Η δήλωση αυτή από κάποιον που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός είναι τουλάχιστον βλακώδης. Δείχνει πόσο επικίνδυνος είναι. Δεν κατάλαβε τη δύναμη του χρήματος και των τραπεζών… Είναι απλό, τι δεν καταλαβαίνεις;

Δεν ξέρω αν προτιμάτε ένα Πρωθυπουργό βλάκα, πάντως ο Τσίπρας δεν είναι βλάκας. Αυτή τη λαθεμένη εικόνα είχαν πολλοί και για το ΓΑΠ, αλλά ούτε ο ΓΑΠ ήταν βλάκας, ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Ο Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος αδίστακτος για εξουσία. Το απέδειξε σε κάθε περίπτωση. Προκάλεσε εκλογές τον Γενάρη με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ ήξερε την παγίδα που είχαν στήσει με την τεχνική παράταση του 2ου μνημονίου, οπότε και θα αναγκάζονταν μέσα σε 20 μέρες να καταλήξει σε συμφωνία. Ό,τι έκανε στη συνέχεια αποσκοπούσε στο να χτίσει το πολιτικό κεφάλαιο της “υπερήφανης διαπραγμάτευσης” (π.χ βαφτίζοντας την Τρόικα θεσμούς), έτσι ώστε οι απώλειες του “έντιμου συμβιβασμού” να τον έφερναν πάλι πρώτο. Η καρέκλα και το κόμμα όμως έμπαιναν πάνω από όλα… Η χρηματοπιστωτική ασφυξία, το πάγωμα του ΕΣΠΑ, των μεγάλων έργων, τα αποθεματικά των δημοσίων φορέων, τα capital controls και οι επιπτώσεις όλων αυτών (ύφεση και δεκάδες χιλιάδες απολύσεις) θυσιάστηκαν για την καρέκλα και το κόμμα. Μόνο που ο Τσίπρας δεν υπολόγισε καλά τα πράγματα. Το αποτέλεσμα του συμβιβασμού είναι το επαχθέστερο μνημόνιο και το “όχι” δεν ήταν οριακό, όπως θα ήθελε, με αποτέλεσμα και ο κόσμος να αισθάνεται εξαπατημένος και οι κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν το “πάτημα” για να κάνουν το δίκο τους κόμμα. Τώρα θα εισπράξει τα επίχειρα των πράξεων του.

ΥΓ: Η κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ, το Τσίπρα και το Λαφαζάνη με το νομισματοκοπείο του δεν σημαίνει έπαινο στα πεπραγμένα της κυβέρνησης Σαμαρά και της ακροδεξιάς παρεούλας του.