ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
(Με αφορμή τον προϋπολογισμό και την προγραμματική σύμβαση μεταξύ ΥΠ.ΠΟ.Α. – ΔΗΜΟΥ και ΔΗΠΕΘΕ ΑΓΡΙΝΙΟΥ παρουσιάζουμε τις πάγιες και διαχρονικές θέσεις μας συνολικά για τα ΔΗΠΕΘΕ)
Όταν καταδικάζεις το ΔΗΠΕΘΕ σε οικονομικό μαρασμό, το καταδικάζεις και σε καλλιτεχνικό μαρασμό.
(Για το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου η επιχορήγηση από το Υπουργείο πολιτισμού και αθλητισμού για το 2016 είναι 46.500€ και τα υπόλοιπα 150.000€ καλείται να τα βάλει ο Δήμος Αγρινίου).
Η Λαϊκή Συσπείρωση Αγρινίου αναδεικνύει, το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, με την τραγική υποχρηματοδότησή του. Καταγγέλλει επίσης την μεθοδευμένη εδώ και χρόνια πολιτική του Υπουργείου Πολιτισμού που στοχεύει στην υποβάθμιση και την απαξίωσή του σαν ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΜΕ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ….
Η υποχρηματοδότηση των θεάτρων που απαξιώνονται από τις αστικές πολιτικές, εντείνεται περιορίζοντας τις πολιτιστικές τους δραστηριότητες και γιγαντώνοντας τα χρέη τους. Το ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου οδηγήθηκε σε κλείσιμο. Πολλά θέατρα δουλεύουν με ερασιτέχνες, άλλα συμπράττουν με ιδιώτες, ενώ έχει αρχίσει η μετατροπή ορισμένων σε Ανώνυμες Εταιρίες με ιδιώτες μετόχους όπως παλιότερα το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης με μέτοχο την ΑΝΕΚ- Βαρδινογιάννη. Έτσι μεθοδεύεται η ληστρική παραχώρησή τους στο κεφάλαιο. Στα περισσότερα δεν τηρούνται οι συλλογικές συμβάσεις για τους ηθοποιούς και τους άλλους εργαζόμενους.
Τα αδιέξοδα στα οποία έχουν φτάσει τα ΔΗΠΕΘΕ μεγαλώνουν με την εφαρμογή του «Καλλικράτη», η οποία συνοδεύεται με συζήτηση για περιορισμό των ΔΗΠΕΘΕ σε 12. ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαχρονικές τεράστιες ευθύνες. Για την ιστορία θυμίζουμε για όσους ξεχνούν ότι σε ημερίδα που είχε γίνει ο εκπρόσωπος της Κίνησης Ηθοποιών (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) και πρόεδρος τότε της ΠΟΘΑ, Δημήτρης Παλαιοχωρίτης, συμφώνησε με τις συντηρητικότερες απόψεις που ακούστηκαν για μετατροπή των ΔΗΠΕΘΕ σε Α.Ε.
Εμείς θα συμφωνήσουμε με το Μπ. Μπρεχτ που έλεγε…
«τι ωφελεί να γράψει κανείς κάτι το θαρραλέο, απ’ όπου να βγαίνει πως η κατάσταση που βρισκόμαστε είναι βάρβαρη, αν δε φαίνεται ξεκάθαρα για ποιο λόγο φτάσαμε σ’ αυτή την κατάσταση;». Μπ. Μπρεχτ
ΦΟΥΝΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ
Η ΛΑ.Σ. Αγρινίου προειδοποιεί: Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι τυχαίες. Οδηγούν στην αύξηση της ανταποδοτικής (με βάση το κέρδος) λειτουργίας των θεάτρων, στην ελαχιστοποίηση της κρατικής χρηματοδότησης. Όταν καταδικάζεις το ΔΗΠΕΘΕ σε οικονομικό μαρασμό, το καταδικάζεις και σε καλλιτεχνικό μαρασμό. (Για το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου η επιχορήγηση από το Υπουργείο πολιτισμού και αθλητισμού είναι 46.500€ και τα υπόλοιπα 150.000€ καλείται να τα βάλει ο Δήμος Αγρινίου).
Η αρνητική πείρα και οι εξελίξεις δείχνουν ότι οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην καθοριστική εξάρτησή τους από τα ιδιωτικά κεφάλαια, μέχρι την πλήρη ιδιωτικοποίησή τους, ενώ συνδέονται με την προωθούμενη πολιτική στο χώρο του πολιτισμού (και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε) για συγκέντρωση της καλλιτεχνικής παραγωγής στα μέγαρα των μονοπωλιακών ομίλων, με στόχο το κέρδος και τον πλήρη ιδεολογικό και πολιτικό έλεγχο του καλλιτεχνικού έργου. Θα έχουμε δηλαδή την παραπέρα εμπορευματοποίηση του θεσμού των ΔΗΠΕΘΕ. Τα θέατρα δεν πρέπει να μετατραπούν σε «Super Market»τέχνης!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ:
• Στην μετατροπή των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ σε Ανώνυμες Εταιρείες.
• Στον οποιονδήποτε περιορισμό του αριθμού των θεάτρων προκειμένου να προσαρμοστούν στη δομή του Καλλικράτη.
• Στην απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση των θεάτρων.
• Στην καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων των καλλιτεχνών και την αυξανόμενη χρήση ερασιτεχνών.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• Την μετεξέλιξη των ΔΗΠΕΘΕ σε Κρατικά Θέατρα. Από νομική πλευρά θα πρέπει να είναι αυτοτελείς καλλιτεχνικοί οργανισμοί δημοσίου δικαίου – ΝΠΔΔ.
• Την απεμπλοκή τους από τον οικονομικό και διοικητικό έλεγχο των Δήμων ή των Περιφερειών.
• Την αξιοποίηση της υποδομής των υπαρχόντων θεάτρων για την παραπέρα ανάπτυξη με σκοπό κάθε μεγάλη πόλη της χώρας να αποκτήσει το δικό της Κρατικό Θέατρο.
• Την πλήρη (κατά 100%) και έγκαιρη (πριν αρχίσουν οι παραγωγές) κρατική χρηματοδότηση.
• Την αύξηση του ετήσιου προϋπολογισμού των θεάτρων μέσω αυξημένου κρατικού προϋπολογισμού για τον πολιτισμό.
• Τη συνεχή και αδιάλειπτη λειτουργία των θεάτρων γιατί τέτοια είναι η ανάγκη σε όλες τις περιφέρειες, σε όλη την επαρχία. (Η Προγραμματική Σύμβαση που ισχύει μέχρι τώρα είναι το πλαίσιο συμφωνίας μεταξύ Δήμου, Θεάτρου και Υπουργείου για όλα τα θέματα που αφορούν την λειτουργία των ΔΗΠΕΘΕ. Με την μετατροπή των ΔΗΠΕΘΕ σε αυτοτελή κρατικά θέατρα δεν θα χρειάζεται καμιά προγραμματική σύμβαση, ούτε φυσικά και περίοδος που θα έχει ισχύ.)
• Την συλλογική διοίκηση με καθοριστική συμμετοχή ανακλητών-αιρετών αντιπροσώπων των καλλιτεχνών και των εργαζομένων στα όργανα διοίκησης.
• Την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των εργαζομένων, την απαγόρευση κάθε έννοιας μερικής απασχόλησης και διευθέτησης χρόνου εργασίας.
• Την πλήρη ασφάλιση και τον σεβασμό των Συλλογικών Συμβάσεων.
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΑΥΤΕΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΟΤΕΡΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ, ΠΡΟΒΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Τα κρατικά αυτά θέατρα, όπως και το δικό μας, θα πρέπει να είναι ενταγμένα σε ένα ενιαίο δίκτυο ώστε ο προγραμματισμός και η δράση τους να καλύπτει όλη τη χώρα και να βοηθά στην ισόμετρη πολιτιστική ανάπτυξή της.
Ενώ θα έχουν έδρα μία ορισμένη πόλη, θα πρέπει να έχουν υποχρέωση την παρουσίαση του συνολικού καλλιτεχνικού τους έργου σε ολόκληρη την περιοχή ευθύνης τους.
Οι όροι της λειτουργίας τους θα πρέπει να ορίζονται από έναν κρατικό οργανισμό θεάτρου που θα λειτουργεί στα πλαίσια ενός ενιαίου οργανισμού πολιτισμού και τέχνης.
Η χρηματοδότησή τους θα πρέπει να είναι συνολικά από το κράτος, ανάλογη των αναγκών τους, της ακτίνας δράσης τους, καθώς και των πολιτιστικών αναγκών σε κάθε περιοχή.
Οι τιμές των εισιτηρίων θα πρέπει να καθορίζονται από τον ενιαίο φορέα και να είναι τέτοιες (χαμηλές) που να επιτρέπουν την ανεμπόδιστη επαφή του λαού με την θεατρική παραγωγή. Τα έσοδα από τα εισιτήρια θα είναι κρατικά έσοδα.
Η περιουσία των κρατικών αυτών θεάτρων θα πρέπει να είναι κρατική λαϊκή περιουσία.
Η θεατρική παραγωγή των κρατικών θεάτρων στην περιφέρεια πρέπει να είναι πλήρως επαγγελματική χωρίς τη συμμετοχή ερασιτεχνών.
Ο προγραμματισμός των θεάτρων, πρέπει να εξασφαλίζει την εναλλαγή των καλλιτεχνών (ηθοποιών, σκηνοθετών, σκηνογράφων κ.α.) από περίοδο σε περίοδο, μέσα στα πλαίσια της εξασφάλισης μόνιμης εργασίας, με σταθερό μισθό για τους καλλιτέχνες. Τα θέατρα πρέπει να καλύπτουν το σύνολο των αναγκών τους (απαιτούμενο προσωπικό, τεχνικοί) με εργαζόμενους μόνιμης και σταθερής εργασίας.
ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ :
α) την αντιμετώπιση της θεατρικής κληρονομιάς με φροντίδα και προσοχή,
β) την στήριξη των ελλήνων δημιουργών και της ελληνικής θεατρικής συγγραφής,
γ) την προσπάθεια αποτελεσματικής εκπλήρωσης των σύγχρονων κοινωνικών καθηκόντων του θεάτρου,
δ) την προώθηση της δημιουργίας και την τελειοποίηση όλων των μορφών θεατρικής έκφρασης που θα εκπληρώνουν τον παραπάνω στόχο.
Σε αυτήν την κατεύθυνση και με την ευθύνη του ενιαίου φορέα μπορούν να διοργάνωνονται επίσης διαγωνισμοί και φεστιβάλ.Τα θέατρα επιβάλλεται να βοηθούν ολόπλευρα και σε κάθε επίπεδο την ερασιτεχνική, σπουδαστική και λαϊκή δημιουργία. Μπορούν να οργανώνουν μαθήματα σε ερασιτέχνες, να υποβοηθούν καλλιτεχνικά τις ερασιτεχνικές παραστάσεις, να οργανώνουν σεμινάρια, να δίνουν στέγη για την παρουσίαση των παραστασεών τους, να τους δανείζουν εξοπλισμό, κουστούμια και σκηνικά, όπως και κάθε άλλη βοήθεια που θα συμβάλλει στην ανάπτυξη του επιπέδου του ερασιτεχνικού πολιτισμού.
Η πρόταση μας, για την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει ο θεσμός των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων, είναι μια πρόταση η οποία μπορεί να κατακτηθεί σε μια πορεία ολοκληρωμένης λαϊκής πολιτιστικής πολιτικής που θα αντιμετωπίζει την ανισομέρεια της ανάπτυξης της χώρας και την εγκατάλειψη της επαρχίας, τη συγκέντρωση του πολιτιστικού έργου στις πόλεις ή σε μονοπωλιακά ιδρύματα που προνομιακά απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών ενισχύσεων, χωρίς να εξασφαλίζουν την πρόσβαση του λαού μας σε ένα έργο που παράγεται με δικά του χρήματα.
Είναι μια πρόταση δημιουργίας κρατικής ευθύνης θεάτρων τα οποία θα τονώσουν την εγχώρια παραγωγή πολιτιστικού έργου, εις βάρος της όλο και μεγαλύτερης, στις μέρες μας, έλευσης, του έτοιμου πολιτιστικού προϊόντος των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών.
Συνδέεται με το λαϊκό αίτημα για συνολική αύξηση της κρατικής ενίσχυσης για τον πολιτισμό στο 2% του Προϋπολογισμού.
Συνδέεται με τα αιτήματα των καλλιτεχνών για την αντιμετώπιση της ανεργίας που τους μαστίζει χρόνια τώρα.
Λειτουργεί υπέρ της κοινωνικής κρατικής παρέμβασης στο χώρο του πολιτισμού και την αντιμετώπιση της ανεξέλεγκτης δράσης της ιδιωτικής κερδοσκοπίας στο χώρο της τέχνης.
Μπροστά στην εκφρασμένη και αδιάλλακτη πολιτική της συγκυβέρνησης και του Υπ. Πολιτισμού η Λαϊκή Συσπείρωση Αγρινίου ζητά την ενεργοποίηση των καλλιτεχνών, των τοπικών κοινωνιών και του φιλότεχνου κοινού, για την προστασία των πολιτιστικών κατακτήσεων του λαού μας, κορυφαία κατάκτηση του οποίου είναι η ύπαρξη των θεάτρων στην Περιφέρεια.
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΠΕΘΕ – ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΔΗΠΕΘΕ ΣΕ ΑΥΤΟΤΕΛΕΣ ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ.
«Το πιο σημαντικό μάθημα που έμαθα ήταν πως το μέλλον της ανθρωπότητας μπορεί να ιδωθεί μόνον “από τα κάτω”, από τη σκοπιά των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων. Μόνον όποιος αγωνίζεται μαζί τους, αγωνίζεται για την ανθρωπότητα…»
Μπ. Μπρεχτ στην απονομή του Βραβείου «Λένιν» για την Ειρήνη το 1955).
