Οι Νυχτερινές Σχολές του Παναιτωλικού, που λειτούργησαν για 57 χρόνια στο Αγρίνιο, έδωσαν τη δυνατότητα σε χιλιάδες άπορα παιδιά της περιοχής να πάρουν το απολυτήριο του δημοτικού. Ο Χρήστος Αναστασίου υπήρξε ένα από αυτά τα παιδιά. Με αφορμή και τη φετινή επέτειο του Παναιτωλικού για τα 90 χρόνια από την ίδρυσή του, τα ΑγρίνιοCulture.gr & myagrinio.gr παρουσιάζουν τη προφορική μαρτυρία που κατέθεσε ο συνταξιούχος σήμερα, Χρήστος Αναστασίου, στο πλαίσιο της εισήγησης που παρουσίασε η φιλόλογος-μουσειολόγος Σπυριδούλα Πυρπύλη με τίτλο «Εσπερινή Σχολή εργαζομένων ανηλίκων παίδων του ‘Παναιτωλικού’ Γυμναστικού Συλλόγου Αγρινίου: Από το γήπεδο στη σχολική τάξη» στο 3ο Διεθνές Συνέδριο Προφορικής Ιστορίας που έγινε στη Θεσσαλονίκη (3-5/6/16), με τίτλο: «Αντί-αρχεία: επανεξετάζοντας την ιστορία από τα κάτω”. Η έρευνά της βασίστηκε σε συνεντεύξεις/προφορικές μαρτυρίες αποφοίτων της σχολής. Μέσα από τη διερεύνηση του τρόπου που αρθρώνεται ο λόγος των πληροφορητών, σχετικά με την ομάδα του Παναιτωλικού και το σχολείο της, ανασυντέθηκε ο κοινωνικός ρόλος της ομάδας, η οποία προώθησε την κοινωνική ισότητα και τον εκπαιδευτικό εκδημοκρατισμό για τουλάχιστον πέντε δεκαετίες στην πόλη, ενώ το βίωμα των πληροφορητών αξιοποιήθηκε ως στοιχείο ζώσας ιστορίας του τόπου, σκιαγραφώντας τη ‘μικροϊστορία’ του Αγρινίου.
“Ο Παναιτωλικός είναι το σπίτι μου”
Χειμαρρώδης στη αφήγησή του ο Χρήστος Αναστασίου θυμάται τα δύσκολα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας και το γεγονός ότι ο Παναιτωλικός του έδωσε -όπως και σε χιλιάδες άλλα παιδιά στο Αγρίνιο- την ευκαιρία να πάρει το απολυτήριο του δημοτικού, κάτι που δεν θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε στο Αγρίνιο το μοναδικό Φιλεκπαιδευτικό αθλητικό σωματείο της χώρας. Eξάλλου μιλάμε για μια εποχή που σε όλη τη χώρα η μαθητική διαρροή ήταν πολύ υψηλή και η παιδική εργασία ήταν ο κανόνας. “Ο Παναιτωλικός έφερε τη δωρεάν παιδεία πριν το Ελληνικό Κράτος” λέει, όταν θυμάται πως στις νυχτερινές σχολές του Παναιτωλικού οι μαθητές δεν αγόραζαν τα βιβλία, αλλά παρέχονταν δωρεάν. Τα δωρεάν βιβλία, ένα ζευγάρι παπούτσια, μια φέτα ψωμί και λίγο τυρί μετά από κάθε προπόνηση, μιας και ο ίδιος έπαιξε και στα “τσικό” του Παναιτωλικού, τον κάνουν σήμερα να νιώθει, όπως λέει, πως ο Παναιτωλικός είναι η οικογένειά του, το σπίτι του. Και βέβαια μέσα από τη αφήγησή του περιγράφονται πολλά στοιχεία της ζωής στο Αγρίνιο τις δεκαετίες του 1950 και 1960.
“Δώρο θεού ο Κωστούλας για τον Παναιτωλικό”
Και φυσικά, όπως είναι αναμενόμενο, για έναν άνθρωπο σαν τον Χρήστο Αναστασίου που ο Παναιτωλικός δεν είναι απλά μια ομάδα, ο Φώτης Κωστούλας αποτελεί δώρο θεού για τον Παναιτωλικό. Συγκινείται όταν μιλά για το σημερινό πρόεδρο της ΠΑΕ και στέλνει το δικό του μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση : “Τα δένδρα που έχουν καρπούς πετροβολούν”….
