Το γεγονός ότι το Υπουργείο Υποδομών για πρώτη φορά ασχολείται με το θέμα της σύνδεσης του Αγρινίου με την Ιόνια Οδό είναι εξαιρετικά θετικό και ενθαρρυντικό. Από μία άλλη σκοπιά όμως είναι και αυτονοήτο, αφού όλοι παραδέχονται το έλλειμμα υποδομών που υπάρχει στην Αιτωλοακαρνανία γενικότερα. Πάνω σε αυτό το πλαίσιο βασίζεται και η σημερινή πρόταση του ΑγρίνιοCulture.gr για τα οδικά έργα που πρέπει να γίνουν στην Αιτωλοακαρνανία στην προγραμματική περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας και γενικότερα τα επόμενα χρόνια. Από το 1995 είναι ενταγμένος στα διευρωπαϊκά δίκτυα ο οδικός άξονας Πλατυγιάλι – Αγρίνιο – Καρπενήσι – Λαμία και από τότε παρουσιάζει μεγάλη υστέρηση σε μελέτη και κατασκευή. Τμήμα αυτού του διευρωπαϊκού δικτύου είναι και η σύνδεση του Αγρινίου με την Ιόνια Οδό. Αυτός πρέπει είναι ο στόχος για τα επόμενα χρόνια μέσα από συγκεκριμένα έργα. Και είναι ένας στόχος εφικτός, αρκεί να υπάρξει πολιτική βούληση.
Ήδη κατασκευάζεται από το προηγούμενο ΕΣΠΑ το τμήμα Πλατυγιάλι – Άγιος Δημήτριος, πρέπει λοιπόν να προχωρήσει σε αυτήν την προγραμματική περιόδο το επόμενο τμήμα Άγιος Δημήτριος – Γέφυρα Γουριάς μαζί με όλα τα σύνοδα έργα (νέα γέφυρα Αχελώου) , ώστε να συνδεθεί το Πλατυγιάλι με την Ιόνια Οδό. Το επόμενο τμήμα – έργο είναι η σύνδεση του Αγρινίου με την Ιόνια Οδό. Πρόκειται για, ανώριμο μελετητικά, όμως είναι ένα τεχνικά εύκολο στην πεδιάδα και τηρουμένων των αναλογιών “φθηνό” έργο, αφού η προτεινόμενη χάραξη είναι σε αδόμητη περιοχή με γεωργική κυρίως χρήση και το κόστος των απολλοτριώσεων δεν μπορεί να είναι υπέρογκο. Υπάρχουν, δε, λύσεις, όπως αυτή που έχει προτείνει το ΤΕΕ Αιτωλοακαρνανίας, όπου θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν απαλλοτριωμένες ζώνες λόγω παλαιότερων αποστραγγιστικών έργων που υπάρχουν στην περιοχή. Εσχάτως μάλιστα διακινούνται φήμες και πληροφορίες πως θα είναι πολύ δύσκολη και ακριβή η υπόθεση των απολλοτριώσεων, πράγμα όμως σε καμία περίπτωση δεν ισχύει! Όσο για το Αγρίνιο – Καρπενήσι, τα επτά χιλιόμετρα που περνούν -δυστυχώς- μέσα από τον αστικό ιστό του Αγρινίου, παρά τα προβλήματα, βρίσκονται ήδη σε φάση κατασκευής, ενώ το επόμενο τμήμα 21χλμ περίπου από Καμαρούλα έως Τσάκλα στη διαδρομή για Άγιο Βλάση είναι προχωρημένο από άποψη μελετών και σίγουρα η ένταξή του σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα είναι εφικτός στόχος.
Αν το πρόβλημα είναι η χρηματοδότηση, η απάντησή μας πρέπει να είναι πως το πρόβλημα είναι η πολιτική βούληση. Γιατί έχουμε δει και βλέπουμε σε άλλες περιοχές να γίνονται και να προγραμματίζονται αφειδώς έργα. Παράδειγμα, το έργο – μαμούθ, κάτι λιγότερο από ένα δισ. ευρώ, που προτάθηκε στο “πακέτο Γιούνκερ” και αφορά 285 χιλιόμετρα σιδηροδρόμου σε όλη τη δυτική Πελοπόννησο, τη αναβάθμιση και των δύο λιμανιών στην Ηλεία (Κυλλήνη – Κατάκολο) καθώς επίσης και τα λιμάνια Ζακύνθου και Καλαμάτας, αλλά και τον αυτοκίνητοδρο Καλό Νερό – Τσακώνα. Για το οποίο, μάλιστα, αυτοκινητόδρομο ο Γ.Γ. του Υπ. Υποδομών έχει δηλώσει πως υπολείπονται μελέτες 6 εκατ.ευρώ και έχουν εκτιμώμενο χρόνο μελετητικής ωρίμανσης περί τα 3 χρόνια… Γιατί λοιπόν να μην προταθεί και η σύνδεση του Αγρινίου με την Ιόνια Οδό στο “πακέτο Γιούνκερ” και αλλά και τα άλλα δύο τμήματα του διευρωπαϊκού άξονα που περιγράψαμε προηγουμένως ; Η Αιτωλοακαρνανία πρέπει να απαιτήσει το σχεδιασμό αυτό καθώς και άλλα έργα. Για παράδειγμα, το προηγούμενο ΕΣΠΑ της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος που αφορούσε λιμενικές υποδομές, πήγε όλο στα λιμάνια Πάτρας, Αιγίου, Κυλήνης και Κατακόλου, τώρα βλέπουμε ξανά αναβαθμίσεις σε Κυλλήνη και Κατάκολο. Έχει και το Μεσολόγγι όμως λιμάνι και μάλιστα με την κατασκευή της Ιονίας Οδού που θα φέρει πιο κοντά τον Βορρά, θα μπορούσε να προχωρήσει η ακτοπλοϊκή σύνδεση για τα Ιόνια Νησιά, όμως πάλι σε Κυλλήνη και Κατάκολο κατευθύνεται το σύνολο των ευρωπαϊκών πακέτων.
Τα ψέματα πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσουν. Είναι ζήτημα καθαρά πολιτικής βούλησης και διεκδίκησης. Οι τοπικοί φορείς, οι αυτοδιοικητικοί, οι βουλευτές, αν θέλουν να προσφέρουν κάτι, πρέπει να απαιτήσουν σε γενικές γραμμές βάσει αυτής της επιχειρηματολογίας. Διαφορετικά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας…
Δ.Π
