Το ομόφωνο ψήφισμα της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Πατρών οπωσδήποτε επισημαίνει κάτι που είναι αντικειμενική ανάγκη: η περισσότερη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων. Όμως σε μια προσεκτικότερη ανάγνωση του ψηφίσματος της Συγκλήτου μοιάζει η Σύγκλητος με τις αναφορές της να μας τρολάρει. Οι πρυτανικές αρχές της Πάτρας πρώτα απ’ όλα δεν θα πρέπει να ξεχνούν πως όταν παρέλαβαν τα τμήματα του Αγρινίου παραλέβαν και περίπου 1,5εκατ. ευρώ αποθεματικό από τον προϋπολογισμό του που δεν εκτελούνταν κανονικά, επειδή δεν είχε δικές του ανάλογες οικονομικές υπηρεσίες για την απορρόφηση των κονδυλίων που είχε στη διάθεσή του. Δεύτερον οι πρυτανικές αρχές της Πάτρας θα πρέπει να μας πουν τι επιπλέον δαπάνες έχουν κάνει για τα τμήματα του Αγρινίου. Γιατί, το Πανεπιστήμιο όπως λαμβάνει επιχορήγηση για τα τμήματα της Πάτρας, λαμβάνει και για τα τμήματα του Αγρινίου. Μήπως για τα τμήματα του Αγρινίου κατασκευάστηκαν εστίες και δεν το ξέρουμε; Μήπως έγιναν μελέτες για νέες εγκαταστάσεις και δεν το ξέρουμε; Δεν δικαιολογείται σήμερα η Σύγκλητος να λέει λίγο πολύ ότι καθίσταται οριακή δυνατή η καθημερινή λειτουργία του Πανεπιστημίου, επειδή όλα τα δείνα τα έφεραν τα τμήματα του Αγρινίου… Γιατί, η Σύγκλητος αναφέρει στο ψήφισμά της τα τμήμα Τμήματα του Αγρινίου ως πρώτο αίτιο για τη σημερινή κατάσταση του Πανεπιστημίου. Η μόνη εκτίμηση που μπορεί να κάνει κάποιος διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές του ψηφίσματος είναι ότι στήνεται εκ νέου η επιχειρηματολογία για μεταφορά των τμημάτων στην Πάτρα.
Ίσως όμως το πιο σημαντικό είναι να δοθούν απαντήσεις στους φοιτητές για τα αιτήματά τους που δεν σχετίζονται με την οικονομική κατάσταση του Πανεπιστημίου και της χώρας γενικότερα. Δηλαδή τι γίνεται με τη μετονομασία του Τμήματος σε Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος, τι γίνεται με τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα, γιατί δεν εντάσσονται οι απόφοιτοι του τμήματος ΔΕΑΠΤ στο κλάδο ΠΕ-09 Οικονομολόγων, γιατί η Κοσμητεία θέλει να αλλάξει η φοίτηση του ΔΕΑΠΤ από πενταετής σε τετραετής. Αυτά τα ακαδημαϊκή φύσεως προβλήματα πρέπει να απαντηθούν άμεσα στους φοιτητές. Ίσως, αν αυτά τα προβλήματα είχαν λυθεί, οι φοιτητές να μην ήταν “στα κάγκελα”… Τι έχουν κάνει λοιπόν οι αρχές του Πανεπιστημίου για να λυθούν αυτά τα προβλήματα;
Δ.Π
