Διαρθρωτική κατάρρευση, διαρθρωτικό αδιέξοδο

Toυ Δημήτρη Παπαδάκη

Καλή χρονιά! Τη λέμε παραδοσιακά αυτή την ευχή, αλλά η σκληρή πραγματικότητα της χώρας δεν αφήνει περιθώρια… Η αυγή του 2017 θα έπρεπε να συμπίπτει με μια μικρή έστω ανάκαμψη της οικονομίας, με απώτερο σκοπό έως τα μέσα του 2018 να ολοκληρωθεί με επιτυχία το Ελληνικό πρόγραμμα.

Αντ΄αυτού η οικονομία παραμένει καθηλωμένη, οι τράπεζες, αν και ανακεφαλοποιημένες στη θεωρία, στην πράξη αδυνατούν να αιμοδοτήσουν την οικονομία, έχοντας 120 δισ. ευρώ “κόκκινα” δάνεια. Συνέπεια αυτού είναι ο παραγωγικός ιστός της χώρας να καταρρέει βαθμιαία και σταθερά και όλο και πιο πολύ χωρίς δυνατότητες ανάταξης. Σε αυτό βέβαια συνεπικουρεί η δίχως έλεος φορολογία. Μετά και το νέο ασφαλιστικό ένας ελεύθερος επαγγελματίας θα πρέπει το 60% και πλέον των κερδών του να το αποδίδει είτε ως φορολογία, είτε ως ασφαλιστικές εισφορές. Και φυσικά σε αυτή την οικονομία με τα τόσα άλλα διαρθωτικά προβλήματα (γραφειοκρατία, διαφθορά, αργή απονομή δικαιοσύνης κτλ) κανείς ξένος δεν πρόκειται να φέρει τα χρήματα του για να επενδύσει. Η κατάρρευση αυτή δημιουργεί ένα επιταχυνόμενο σπιράλ χρεοκοπίας των πολιτών και κατ΄επέκταση του κράτους. Οι πολίτες χρωστάμε 94,2 δισ. ευρώ στην Εφορία, 4 δις ευρώ στη ΔΕΗ, 120 δισ. ευρώ στις τράπεζες (“κόκκινα” δάνεια) και περί τα 25 δισ. ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία.

Την ίδια ώρα αφ΄ενός η Ευρώπη (Γερμανία) εμμένει στο να αντιμετωπίζει το Ελληνικό ζήτημα ως λογιστικό και όχι ως πρόβλημα παραγωγής και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας ζητώντας κι από πάνω εξωφρενικά πλεονάσματα, αφ΄ ετέρου οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα και δη η σημερινή -όσο η Ευρώπη τις εξυπηρετεί μη απαιτώντας μεταρρυθμίσεις- επιδίδονται σε φοροεπιδρομές και διατηρούν σχεδόν ανέγγιχτο το αδηφάγο πελατειακό κράτος και τη διαφθορά. To διαρθρωτικό αυτό αδιέξοδο οδηγεί αναπόφευκτα στη δραχμή! Προς το παρόν οδηγεί όλο και περισσότερους να μισούν το ευρώ… Κι ίσως αυτό να είναι κάποιου είδους σχέδιο, να απηυδίσει ο κόσμος με τη συνεχιζόμενη λιτότητα και να ζητήσει τη δραχμή αδιαφορόντας για τις συνέπειες και το γεγονός ότι τα δομικά προβλήματα της οικονομίας θα παραμείνουν και με τη δραχμή.