Θα μπορούσαμε να είχαμε φτιάξει ένα δημοτικό τυπογραφείο…

Αίσθηση προκαλούν τα νούμερα που αποκάλυψε το ΑγρίνιοCulture.gr σε σχέση με τα ποσά που δαπάνησε ο δήμος Αγρινίου σε εκτυπωτικές εργασίες τα τελευταία 15 περίπου χρόνια.

Πολλοί σκέφτηκαν πως με τόσες δαπάνες θα μπορούσε ο δήμος Αγρινίου να είχε φτιάξει ένα δικό του δημοτικό τυπογραφείο. Δεν είναι και τόσο παράλογη ιδέα αν σκεφτεί κανείς πως δεν πάνε και πολλά χρόνια από τότε που ο δήμος Αγρινίου είχε δύο δικά του καφενεία, ένα στην πλατεία και ένα στο Πάρκο. Γιατί όχι και τυπογραφείο;;; Κάπως έτσι το ΚΚΕ έστησε τη δεκαετία του 1980 την “Τυποεκδοτική” για να τυπώνει τις αφίσες του και συνεπικουρούμενη από κάποιες κρατικές επιχορηγήσεις έφτασε στο σημείο να μεσουρανεί για αρκετά χρόνια στις εκδόσεις…

Αυτό βέβαια είναι το μοντέλο του κρατισμού, του στυγνού κρατισμού! Σιγά μην έκανε ο δήμος Αγρινίου δικό του τυπογραφείο για να παίρνει δουλειές και από τους γειτονικούς δήμους και να φτάσει κάποια στιγμή να μετράει φέσια… Στο Αγρίνιο αποδεικνύεται τώρα πως επιλέχθηκε το μοντέλο όχι του κρατισμού, αλλά του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού! Έτσι οι δουλειές πηγαίνανε σε ένα περιορισμένο αριθμό επιχειρήσεων. Και βέβαια είναι θεμιτό ο κάθε ιδιώτης να επιδιώκει να κερδίζει δουλειές με το δήμο και το δημόσιο, ίδιως την εποχή που λεφτά υπήρχαν. Τώρα βέβαια στην Ελλάδα ο καπιταλισμός μας είναι λιγάκι γιαλαντζί και δεν φημίζεται για το θεσμικό του πλαίσιο και τους κανόνες του! Ακριβώς εδώ είναι που γεννιούνται και τα αθέμιτα και τα ασυμβίβαστα μέσα που μπορεί κάποιος να μεταχειριστεί για να κερδίσει τις δουλειές που θέλει. Το κόλπο στην Ελλάδα είναι γνωστό: εφοπλιστής, αλλά και ιδιοκτήτης media ή και ποδοσφαιρικής ομάδας ή μεγαλοεργολάβος και εκδότης και καναλάρχης σημαίνει με δουλειές με δημόσιο και μεγάλα έργα. Μια μικρογραφία αυτού του πλαισίου είναι και το Αγρίνιο!