Υποκρισία σε ακραία ύψη

Του Δημήτρη Παπαδάκη

Πολλή κουβέντα για το κάστανο του Παΐσιου. Αλλά εκείνο που έφτασε σε ακραία ύψη είναι η υποκρισία και ο κανιβαλισμός. Το θέμα στο βαθμό που υπάρχει και αν υπάρχει, θα έπρεπε να απασχολεί αποκλειστικά όσους θεωρούν εαυτούς μέλη της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ωστόσο από το περιεχόμενο των περισσοτέρων σχολίων κυρίως στο διαδίκτυο είναι εμφανές ότι τα επικριτικά σχόλια έγιναν σε μεγάλο ποσοστό από άθεους και άθρησκους και εμπεριείχαν κακία και μίσος.

Μακάρι όμως να είμασταν όλοι τόσο ευερέθιστοι και άλλα θέματα πολύ βλαπτικότερα από ένα κάστανο, αγιασμένο ή μη, θαυμαστό ή μη. Όσον αφορά τους Ορθοδόξους θεωρητικά έχουν λυθεί αυτά τα ζητήματα. Η προσκύνηση σε εικόνες, ιερά λείψανα, ή άλλα αντικείμενα θεωρείται απόδοση τιμής σε κάτι που με κάποιον τρόπο σχετίζεται άμεσα ή άμεσα με το Θεό. Είναι θέμα πίστης. Όποιος δεν πιστεύει καλά κάνει και δεν πιστεύει. Όποιος πιστεύει πάλι καλά κάνει και δεν πιστεύει. Όμως οι περισσότεροι επικριτικοί σχολιαστές της προσκύνησης του κάστανου ψάχνουν απλώς αφορμές για μην πιστεύουν.

Επειδή όμως υπάρχει μια γενικότερη συζήτηση περί θρησκείας, περί εκμετάλλευσης των πιστών, του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, της ανεξιθρησκείας και άλλων ζητήματων. Καλό θα ήταν οι επίδοξοι σχολιαστές να κοιτάξουν άλλα θέματα πρωτίστως. Ακόμη κι αν κάποιοι -εντελώς θεωρητικά- λάτρευαν ένα κάστανο ως θεό, αυτό στο κάτω – κάτω της γραφής δεν ενοχλεί τους άλλους γύρω τους. Το ό,τι όμως ο προσηλυτισμός απογορεύεται συνταγματικά και υπάρχουν οπαδοί δογμάτων και αιρέσεων που κάνουν door to door προσηλυτισμό μένοντας ατιμώρητοι, σχεδόν κανείς δεν το σχολιάζει. Το ό,τι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που αποδέχεται τη Σαρία, τον ιερό νόμο του Ισλάμ, ένα άγραφο εθιμικό δίκαιο, που παραβιάζει θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα κυρίως γυναικών και ενηλίκων, αυτό πάλι ξεφεύγει από τους πολυγραφότατους του twitter… Και στο κάτω – κάτω της γραφής γιατί είναι χειρότερος ένας ορθόδοξο να πιστεύει στο θαύμα του Παΐσιου να διατηρηθεί αναλλοίωτο ένα κάστανο, από κάποιον που εμπιστεύεται την ψήφο του και το μέλλον της πατρίδας του σε κάποιον που δηλώνει άθεος και αμολάει περιστέρια τα Θεοφάνεια…; Ή μήπως είναι καλύτερος αυτός που αποθεώνει την κάθε τηλεπερσόνα, την υποκουλτούρα της ΤV και τους παίχτες του Survivor;