Σε τέλμα η υπόθεση Επιχειρηματικό Πάρκο στο Αγρίνιο

Τελματωμένη βρίσκεται η στόχευση του δήμου Αγρινίου και του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας για τη δημιουργία Επιχειρηματικού Πάρκου στην περιοχή του Αγγελοκάστρου, την ώρα που γειτονικές περιοχές προχωρούν με γοργότερα βήματα στη συγκεκριμένη στόχευση.

Με το κίτρινο χρώμα η δημόσια έκταση που προτείνεται για το Επιχειρηματικό Πάρκο (κλικ για μεγέθυνση)
Με το κίτρινο χρώμα η δημόσια έκταση που προτείνεται για το Επιχειρηματικό Πάρκο (κλικ για μεγέθυνση)

Η υπόθεση όσον αφορά το Επιχειρηματικό Πάρκο του Αγρινίου έχει κολλήσει σε συμπληγάδες. Το πρόβλημα έχει να κάνει με το ό,τι δεν υπάρχει -σύμφωνα με τους ιθύνοντες- κατάλληλη για το σκοπό αυτό και διαθέσιμη έκταση, που να ανήκει στην ιδιοκτησία του δήμου Αγρινίου. Η δημόσια έκταση 240 στρεμμάτων στην περιοχή του Αγγελοκάστρου, που ζητείται να παραχωρηθεί από το Δημόσιο, φαίνεται πως έχει μπλέξει στα “πλοκάμια” του Υπερταμείου και τη γραφειοκρατίας. Παρά το γεγονός ότι στον Περιφερειακό Χωροταξικό Σχεδιασμό -μετά από παρέμβαση του Γ. Παπαναστασίου- υπάρχει σχετική χωροθέτηση για τη συγκεκριμένη περιοχή, πρόβλημα φαίνεται ότι δημιουργεί η πρόβλεψη του Γ.Π.Σ. Αγρινίου για δημιουργία δύο Επιχειρηματικών Πάρκων στην περιοχή του Δοκιμίου (σε εκτάσεις όμως που απαιτούν επιπλέον κόστος για απαλλοτριώσεις και γι΄αυτό εγκαλείφθηκε η ιδέα). Είτε κανείς εστιάσει περισσότερο στην ολιγωρία από την πλευρά του Δημοσίου, είτε στην αναποτελεσματικότητα της προώθησης του αιτήματος της παραχώρησης, το βέβαιο είναι ότι η υπόθεση “Επιχειρηματικό Πάρκο” παραμένει σε φιλολογικό επίπεδο, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν δυνατότητες άντλησης κοινοτικών πόρων για την κατασκευή του.

Άρτα, Ανδραβίδα – Κυλλήνη και Πύργος προηγούνται…
Και φυσικά το Αγρίνιο δεν μπορεί να αποφύγει τις συγκρίσεις. Η Άρτα είναι αυτή που θα δημιουργήσει το πρώτο Επιχειρηματικό Πάρκο κατά μήκος της Ιόνιας Οδού. Μέσα από προγραμματική σύμβαση του δήμου Αρταίων, της Περιφέρειας Ηπείρου και του τοπικού Επιμελητηρίου εκπονούνται ήδη οι μελέτες τεχνικής οργάνωσης-κατασκευής του Πάρκου και Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, καθώς και η σύνταξη φακέλου σκοπιμότητας/βιωσιμότητας για το Επιχειρηματικό Πάρκο που έχει χωροθετηθεί σε δημοτική έκταση 573 στρεμμάτων στη θέση «Κρικούκια» Αμμότοπου, πολύ κοντά τον ομώνυμο ημικόμβο της Ιόνιας Οδού. Γρηγορότερα βήματα από το Αγρίνιο στη δημιουργία Επιχειρηματικού Πάρκου κάνουν επίσης οι δήμοι Ανδραβίδας – Κυλλήνης και Πύργου, κάτι που έχει ιδιαίτερη αξία, αφού οι προσπάθειές τους θα χρηματοδοτηθούν πιθανότατα από το ΕΣΠΑ Δυτικής Ελλάδας. Μάλιστα ο δήμος Ανδραβίδας – Κυλλήνης έχει προχωρήσει στην ίδρυση Ανώνυμης Εταιρίας Ειδικού Σκοπού για την ανάπτυξη του Επιχειρηματικού Πάρκου. Ωστόσο τόσο για το δήμο Ανδραβίδας – Κυλλήνης όσο και για το δήμο Πύργου το θέμα της χωροθέτησης και τα διαδικαστικά της δεν έχει ακόμη τελεσφορήσει. Σε κάθε περίπτωση όμως ιδίως ο δήμος Ανδραβίδας – Κυλλήνης έχει διανύσει περισσότερα βήματα προς την επίτευξη του στόχου και δεν αποκλείεται στο μέλλον η Ηλεία να βρεθεί με δύο Επιχειρηματικά Πάρκα και η Αιτωλοακαρνανία με… κανένα…

Τα ερωτήματα που προκύπτουν για την περίπτωση του Αγρινίου είναι πολλά. Για παράδειγμα, γιατί καθυστερεί από πλευράς Κυβέρνησης και Υπερταμείου μια συγκεκριμένη απάντηση στο αίτημα για παραχώρηση της έκτασης στο Αγγελόκαστρο. Γιατί δεν έχει προχωρήσει η ίδρυση της Εταιρείας Ανάπτυξης Επιχειρηματικού Πάρκου (ΕΑΕΠ), που σύμφωνα με το ν. 3982/2011, είναι το πρώτο βήμα για μία τέτοια στόχευση. Γιατί δεν μπορεί να προχωρήσει η ιδέα του Επιχειρηματικού Πάρκου -αν υπάρχει εμπλοκή με την δημόσια έκταση που ζητείται να παραχωρηθεί- με τη δημοτική έκταση 300 περίπου στρεμμάτων στην περιοχή του Αγγελοκάστρου, που ο δήμος Αγρινίου είχε παραχωρήσει το 2013 για την δημιουργία φυλακών (υπόθεση που επίσης δεν προχώρησε); Είναι απαρραίτητο θα δοθούν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά και να γίνει μια αναλυτική δημόσια συζήτηση των εμπλεκόμενων φορέων. Διαφορετικά θα βλέπουμε γύρω μας να δημιουργούνται Επιχειρηματικά Πάρκα και εδώ θα αναρωτιώμαστε “τις πταίει;” Δεν φταίει όμως ούτε το ζαβό το ριζικό μας, ούτε φταίει κι ο Θεός που μας μισεί…