Αρκετά ενδιαφέρουσα ήταν η πρόσφατη ανακοίνωση του πρώην δημάρχου Αγρινίου Π. Μοσχολιού αναφορικά με τις πρόσφατες πλημμύρες στην περιοχή. Ο Π. Μοσχολιός έχει δίκιο να υπερηφανεύεται για το αντιπλημμυρικό έργο που έγινε επί θητείας του στην Ποταμούλα. Το συγκεκριμένο έργο από τότε που κατασκευάστηκε φαίνεται ότι λειτούργησε αποτελεσματικά.
Όμως το έργο αυτό δεν αρκεί για να γίνει απόδειξη του συλλογισμού του πως “όταν υπάρχει οργάνωση και υπεύθυνος σχεδιασμός, όρεξη για δουλειά και όχι «επικοινωνιακές παρουσίες και φληναφήματα» και τις διαδικασίες μπορείς να συντομεύσεις, αλλά και χρήματα να βρεις για να κατασκευάσεις ένα έργο απολύτως απαραίτητο για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών“. Γιατί, υπάρχει και ένα ακόμη έργο της θητείας του Π. Μοσχολιού που καταρρίπτει το συλλογισμό αυτό. Είναι το έργο του κτιρίου της ΕΛΕΠΑΠ Αγρινίου που κατασκευάστηκε δίπλα από το ρέμα της Γκένοβας. Όχι μόνο στο Αγρίνιο, αλλά και πανελλαδικά, στο μεσοπόλεμο ή στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες υπήρχαν ίσως δικαιολογίες για να μπαζώσουμε τα ρέματα ή να χτίσουμε δίπλα τους. Ήταν η ανάγκη της στέγασης, η αστυφιλία της εποχής. Εν έτει όμως 2013 και 2014 τι δικαιολογία υπάρχει όταν χτίζουμε σε απόσταση 10 μέτρων από ένα ρέμα;;; Παρεμπιπτόντως πως εντάχθηκε το έργο αυτό στο ΕΣΠΑ χωρίς να υπάρχει διευθέτηση του ρέματος; Πως είναι δυνατόν πρώτα να χτίζουμε και μετά να διευθετούμε;
