Μεγαλώνει η «προίκα» για την πινακοθήκη Ναυπάκτου
Την ανακοίνωση της προσφοράς είκοσι δημιουργημάτων, του παγκόσμιας φήμης εικαστικού και πολιτικού, με σημείο αναφοράς την οικολογία, Wassili Lepanto στη Ναύπακτο, ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου ο πρώην αντιδήμαρχος Πολιτισμού Γιάννης Ράπτης. Στον πολυχώρο πολιτισμού «Art Lepanto» στο λιμάνι, όπου και εκτίθενται τα έργα, έγινε η παρουσίασή τους, αλλά και η ανάγνωση της επιστολής του καλλιτέχνη που τα παραχωρεί στον Δήμο Ναυπακτίας. Για μια ακόμα φορά ο κ. Ράπτης επανέλαβε την ανάγκη για την δημιουργία δημοτικής πινακοθήκης στη Ναύπακτο, ώστε να φιλοξενηθούν τόσο τα έργα του Wassili Lepanto, όσο και του Πιερράκου, του Φασιανού, του Σταθόπουλου αλλά και άλλων μεγάλων εικαστικών καλλιτεχνών που μέχρι σήμερα έχουν προχωρήσει σε δωρεές προς τον Δήμο για τον σκοπό αυτό. Για τον Wassili Lepanto, μίλησε και ο Διευθυντής της Παπαχαραλαμπείου Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ναυπάκτου Γιάννης Χαλάτσης και οι γνωστοί Ναυπάκτιοι εικαστικοί Γιάννης Αρτινόπουλος και Νίκος Καλατζής, τονίζοντας και αυτοί από την πλευρά τους την ανάγκη για την ύπαρξη δημοτικής πινακοθήκης στην πόλη της Ναυπάκτου, κάτι που θα πρέπει οι δημοτικοί άρχοντες να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν.
Ο Wassili Lepanto γεννήθηκε το 1940 στη Ναύπακτο, και συγκεκριμένα στην Περδικόβρυση Ναυπακτίας. Ο Βασίλειος Λουκόπουλος, αποκτά το όνομα Wassili Lepanto, στη Χαϊδελβέργη όπου ζει από το 1964 και γίνεται παγκόσμια γνωστός. Σπούδασε γερμανική γλώσσα και λογοτεχνία, ιστορία, εκπαίδευση και ιστορία της τέχνης στα πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης και του Μανχάιμ, ενώ έντονη ήταν η εμπλοκή του με το φοιτητικό κίνημα. Σημείο καμπής της ζωής του ήταν μια διαμονή στο Μέλανα Δρυμό. Η συνάντηση με την μεγαλοπρέπεια της φύσης τον συγκλόνισε. Η έκθεση του Club of Rome σχετικά με το θάνατο των δασών, τη ρύπανση των θαλασσών και των ποταμών, τον Ψυχρό Πόλεμο και τα πυρηνικά όπλα στην Ανατολή και τη Δύση τον πολιτικοποίησε.
Το 1979-81 έθεσε τα θεμέλια για το εικαστικό κομμάτι του, το οποίο στα επόμενα χρόνια ξεδιπλώθηκε σε τρεις βασικές περιόδους – κίτρινο-καφέ, πράσινο και λευκό . Το παραγωγικό καλλιτεχνικό έργο συνοδεύτηκε ταυτόχρονα από μια έντονη εκθεσιακή δραστηριότητα, η οποία τον οδήγησε από το Παρίσι, στη Βιέννη, στο Ελσίνκι, στο Μονπελιέ, στην Αθήνα, στη Νέα Υόρκη, στη Γενεύη, στη Φλωρεντία και στην Κίνα. Όχι μόνο με καταλόγους εκθέσεων, αλλά και με εκτυπώσεις τέχνης, καρτ-ποστάλ και ημερολόγια. Η τέχνη του Lepanto έγινε γνωστή σε ένα ευρύτερο κοινό. Το 1983 εκδόθηκε το βασικό προγραμματικό Μανιφέστο για τις Τέχνες, για την Οικολογική Τέχνη . Έδωσε επίσης διαλέξεις θεωρίας της τέχνης για τη διάδοση της οικολογικής αισθητικής του. Το 2009, ο καλλιτέχνης ίδρυσε την πολιτιστική πρωτοβουλία Heidelberg Nursing and Preservation, και ο ίδιος εκλέχθηκε στο δημοτικό συμβούλιο της Χαϊδελβέργης. Στο Heidelberger Palais Bunsen , ένα πανεπιστημιακό ινστιτούτο, κρέμεται ο μεγαλύτερος πίνακας του Lepanto, ο δυτικός κύκλος (1992-1995). Πρόκειται για πολυτυπία αποτελούμενη από έξι πίνακες (300 × 580 εκ.), που παρουσιάζουν δύο σκηνές από το τοπίο ( Δελφούς και Ναυπλία ) και τέσσερις σκηνές από την ελληνική μυθολογία. Έργα του έχει εκθέσει και στη Ναύπακτο, με αφορμή τους εορτασμούς για την Ναυμαχία της Ναυπάκτου, το 2017.
Πηγή : nafsweek.gr
