Το καλοκαίρι

Αφού τέλειωσαν τα μπάνια του λαού και σιγά σιγά επιστρέψαμε στην κανονικότητα υπάρχουν πολλά και διάφορα που έγιναν αυτό το καλοκαίρι και είναι άξια σχολιασμού.

Το 1ο και καθοριστικότερο είναι το γεγονός στο Μάτι. Εκεί δυστυχώς φάνηκε η ανεπάρκεια όλων μας και χάθηκαν 95 ψυχές. Η μεγαλύτερη απογοήτευση όμως ήρθε μετά, καθώς στήθηκε ένας χορός πάνω από 95 φρεσκοκαμμένα πτώματα, ένας χορός που σκοπό είχε την καρέκλα. Κατηγορίες από τους μεν στο δε και το ανάποδο. Κανένας σεβασμός, κανένα ιερό, κανένα όσιο. Στα θετικά κρατάμε την μεγάλη ανταπόκριση του απλού κόσμου να προσφέρει βοήθεια και υποστήριξη στους πληγέντες.

Το 2ο είναι ή έξοδος από τα Μνημόνια. Ασχολίαστο. Πραγματικά δεν έχω λόγια να εκφραστώ.

Το 3ο είναι ο επαναπατρισμός των 2 στρατιωτικών. Οι αντιδράσεις του Νεοέλλην εδώ είναι κάτι παραπάνω από απίθανες. Και εξηγούμαι. Ο Νεοέλλην λοιπόν ζητάει από την στρατιωτική ηγεσία να περάσουν οι δύο στρατιωτικοί στρατοδικείο. Κι αυτό γιατί παρέδωσαν τα όπλα τους , επειδή φοβήθηκαν για την ζωή τους και δεν ξεκίνησαν πόλεμο. Κι αυτά ακούγονται συνήθως από το στόμα αυτού που κάθεται με την φραπεδιά στο μπαλκόνι και τρέμει μην τελείωσε ο Αύγουστος και βγουν τα νέα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ.

Το 4ο και πιο τοπικό ήταν η παράσταση Μπερνάντα Άλμπα του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου. Μια παράσταση που είδα στα 2 από τα 5 Θέατρα του νομού και ήταν υπέροχη. Μια διαφορετική σκηνοθετική προσέγγιση από τον Ν. Καραγέωργο και εκπληκτική ερμηνεία από τους ηθοποιούς. Ένα κείμενο του Λόρκα που ο σκηνοθέτης δεν έπεσε στην παγίδα της ηθογραφίας αλλά έδωσε την προσωπική του ματιά και μέσω αυτής είδαμε ένα κλασσικό κείμενο να μετατρέπεται σε σύγχρονο με πολιτικές προεκτάσεις και προβληματισμούς. Παρακολουθώντας επίσης τις παραστάσεις περνούσε συνεχώς από το μυαλό μου ότι η περιφέρεια του Κατσιφαρα και της Πάτρας πρέπει να αρχίσει να υλοποιεί το αίτημα της ομάδας ΔΡΩ για την πολιτιστική διαδρομή και την ενοποίηση των Αρχαίων θεάτρων του νομού.

ΥΓ. Συγκινητική επίσης η ενός λεπτού σιγή μετά το τέλος της παράστασης, στην μνήμη των θυμάτων στο Μάτι Αττικής, όπως και το μοιρολόι.

Γ.Κ.