Από την ανυπακοή στους ύμνους για την Ε.Ε.

Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε τις περισσότερες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου Αγρινίου να μην συγκινούνται από την κοινοτική νομοθεσία που αφορά το περιβαλλοντικό κόστος στην τιμολόγηση του νερού. Αντιθέτως είδαμε ανυπακοή στην κοινοτική νομοθεσία, που έχει γίνει και εθνική πλέον. Ακόμη και από ανθρώπους που ήταν ομιλητές στις συγκεντρώσεις του «Μένουμε Ευρώπη» στο δημοψήφισμα του 2015.

Χθες όμως συζητώντας για την εκτροπή του Αχελώου ακούσαμε να υπερηφάνεια να λέγεται πως η Ευρωπαϊκή Ένωση ουδέποτε χρηματοδότησε την εκτροπή, πως σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν προωθούνται τέτοια έργα καταστροφικά για το περιβάλλον, πως τα Σχέδια Διαχείρισης Υδάτων που δεν προβλέπουν την εκτροπή είναι εγκεκριμένα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τελικά είμαστε με ό,τι μας συμφέρει κάθε φορά.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως αν κάποιος έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό θα πρέπει να δέχεται άκριτα ότι αποφασίζεται στις Βρυξέλλες. Εν προκειμένω όμως συζητάμε για τις επιμέρους πτυχές του ίδιου θέματος: την περιβαλλοντική νομοθεσία, τους κανόνες της αειφορίας, τη διαχείριση των φυσικών πόρων.