Ο Γιάννης Υφαντής γεννήθηκε το 1949 στη Ραΐνα της Αιτωλίας. Αφού έζησε για 32 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του και στο Αγρίνιο, κι εντέλει επέλεξε ως τόπο μόνιμης διαμονής το Πελασγικόν Τσουκαλάδων, στη Λευκάδα. Έχει σπουδάσει Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, όπου επίσης, παρακολούθησε μαθήματα Φιλοσοφίας, Αρχαιολογίας και Αστρονομίας. Έχει συνεργαστεί με ελληνικές και ξένες εφημερίδες, καθώς και με πολλά ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά και αρκετά ξένα. Εργάστηκε για δυο χρόνια στο Κρατικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης, κάνοντας τις εκπομπές «Ελληνική και παγκόσμια ποίηση» και «Κατά βάθος το θέμα είναι ένα». Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1977 με την ποιητική συλλογή «Μανθρασπέντα» και συστήθηκε στους αναγνώστες με ένα μόνο στίχο: “Παις ειμί γας και ουρανού αστερόεντος.”
Ακολούθησαν αρκετές ακόμη συλλογές και μεταφράσεις. Ποιήματά του μεταφράστηκαν κυρίως στα Ιταλικά, στα Βουλγαρικά, στα Αγγλικά, στα Γαλλικά, στα Αραβικά, στα Φινλανδικά, όπως επίσης στα Ρωσικά, στα Ισπανικά, στα Σλαβομακεδόνικα, στα Κινέζικα, στα Σερβικά, στα Κουρδικά, στα Εβραϊκά και στα Γερμανικά. Ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που εκπροσώπησε την Ελλάδα στο εξωτερικό και παρουσίασε το έργο του σε διάφορα φεστιβάλ (Αίγυπτο, Φινλανδία, Κύπρο, Γαλλία, Βουλγαρία, Γερμανία, Αλγερία.)
Αναλυτικά η εργογραφία του:
Ποιητικές συλλογές:
«Μανθρασπέντα», εκδ. Τραμ, Θεσσαλονίκη, 1977
«Ο καθρέφτης του Πρωτέα», εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη, 1986
«Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου», εκδ. Ρόπτρο, Αθήνα, 1988
«Ναός του Κόσμου», εκδ. Δελφίνι, 1996
«Αρχέτυπα» (συνθέσεις από φωτογραφίες, ζωγραφιές και χειρόγραφη ποίηση), εκδ. Ζήτη, Θεσσαλονίκη, 2001
«Έρως ανίκατε μάχαν», εκδ. Μελάνι, Αθήνα, 2004
«Οι μεταμορφώσεις του μηδενός» (συγκεντρωτική έκδοση που περιλαμβάνει και ανέκδοτα ποιήματα), εκδ. Άγκυρα, Αθήνα, 2006
Πεζογραφία:
«Αθανάτου Μνήμης Σημεία», εκδ. Ροές, Αθήνα, 1987
«Το ιδεόγραμμα του φιδιού», εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2003
Μεταφράσεις:
«Μυστικοί της Ανατολής», εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 1982
«Αρχαία Έδδα» (μετάφραση που περιλαμβάνεται πια στο βιβλίο «Ο Κήπος της Ποίησης»), εκδ. Θυμέλη, Αθήνα, 1983
«Ο Κήπος της Ποίησης» (4.500 χρόνια ξένης ποίησης), εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2000
Πέρα από την αναγνώριση του κόσμου ο Γιάννης Υφαντής έχει καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό μέχρι τώρα να κερδίσει την αναγνώριση και την ειλικρινή αγάπη από τους ομοτέχνους του. Να ένα δείγμα από έναν εκ των πλέον σημαντικών ποιητών της νεότερης Ελλάδας, τον Γιάννη Ρίτσο. m Περισσότερες πληροφορίες μπορεί να αναζητήσει κανείς στη προσωπική ιστοσελίδα του ποιητή http://yfantis.gr/
Θα αρκεστούμε να παραθέσουμε εδώ δυο από τα πλέον γνωστα ποιήματά του:
Ο ΛΟΓΟΣ
I
Εν αρχή ην ο Λόγος
κι ούτε που ξέρω λόγος τι θα πει.
Ω Μέμφις
των μυρμηγκιών·
ιερογλυφικά θ’ αφήσω μόνο
τ’ άσπρα μου κόκκαλα
λευκή υπογραφή πάνω στην έρημο
κάτω από τ’ άστρα.
II
Εν αρχή ην ο Λόγος
κι ούτε που ξέρω Λόγος τι θα πει.
Στις πυραμίδες τίποτε δεν έμαθα.
Ο Σείριος ήταν τότε αρχηγός των πλημμυρών.
Δεν είχα κήπο.
Κ’ οι Νασαμώνες ζούσαν δυτικά και είχαν σπίτια από άσπρο κι από κόκκινο αλάτι.
Και ο Ραμψίνιτος κατέβαινε στον Άδη για να παίζει με τη Δήμητρα πεσσούς.
Και δύο λύκοι οδηγούσαν τον τυφλό ιερέα στο ναό.
Κι ο Χέοπας που έβαλε την κόρη του σε οίκο ανοχής για να μπορέσει να τελειώσει τη
Μεγάλη Πυραμίδα.
Κι ο Μυκερίνος που αγάπησε την κόρη του και πλάγιαζε μαζί της·
κι όταν η κόρη πέθανε την έκλεισε σε μια χρυσή αγελάδα για να μη χαθεί μέσα στη
γη.
Κι εγώ ζούσα στους βάλτους μ’ ένα δίχτυ για τα ψάρια.
Κι ούτε που ξέρω Λόγος τι θα πει.
Α να μπορούσα να κοιτάξω απ’ τα παράθυρα
του ανεμοστρόβιλου.
Μια πεταλούδα καθισμένη σε μια φλούδα πεπονιού που πλέει στο Νείλο.
Μην είναι η πεταλούδα τούτη τα πανιά του καραβιού της Ίσιδας;
Μην είναι η πεταλούδα τούτη η σκηνή του βασιλιά πάνω στο πλοίο του Θανάτου;
Κι ούτε που ξέρω Λόγος τι θα πει…
Άλφα ο Άντρας κ’ η γυναίκα Ωμέγα·
ώ η γυναίκα ω
και οι καμπύλες της
πύλες του αλφάβητου.
Τάχα θα καταφέρω να ενώσω αυτά τα γράμματα σε Λόγο;
ΙΙΙ
Ποια μουσική φυσάει και λυγίζουνε τα χάλκινα σπαθιά και κυματίζουν όπως
μούσκλα σε τρεχούμενο νερό;
Ποια μουσική;
Φυσά ο χρόνος και γυρίζει η φτερωτή των εποχών.
Κύμα σηκώνεται και κύμα πέφτει.
Βιβλίο από πηλό· μα έχω κλείσει
το φοβερό μου μυστικό μες στην παρένθεση
των δύο μηνίσκων της Σελήνης.
Τάχα θα μου δανείσουνε τα ζώα τους
οι Ευαγγελιστές;
Τάχα θα καταφέρω να ενώσω αυτά τα ζώα σε μια σφίγγα;
(από την συλλογή ο Καθρέφτης του Πρωτέα)
ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχει θέμα· βρίσκομαι εδώ· βρίσκομαι πάντα εδώ.
Έγραψα το Τραγούδι του Αρπιστή στα 2000 π.Χ. στην Αίγυπτο.
Έγραψα την Οδύσσεια στα 800 π.Χ. στην Ιωνία.
Έγραψα το Ταό Τε Κιγκ στα 600 π.Χ. στην Κίνα.
Έγραψα τον 11ο αιώνα στο Ικόνιο το Μαθναβί ι Μαναβί.
Τέλειωσα στη Ραβένα εξόριστος την Κωμωδία που ο Βοκκάκιος την είπε Θεία.
‘Έγραψα τη Γυναίκα της Ζάκυνθος
Τα Τέσσερα Κουαρτέττα
Την Κίχλη
Το Μανθρασπέντα.
Δεν υπάρχει θέμα· βρίσκομαι εδώ· βρίσκομαι πάντα εδώ.
(από την συλλογή Ναός του Κόσμου)
