Τσάρλυ, onsports.gr
Χαίρετε κύριοι,
Για τον φετινό Παναιτωλικό κάλλιστα μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως από πρίγκιπας έγινε βάτραχος.
Η σεζόν για τη συμπαθής ομάδα του Αγρινίου ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και εξελίσσεται σε εφιάλτη. Πολύ γρήγορα μια ομάδα μοντέλο σε όλα τα επίπεδα, έγινε ένα συνονθύλευμα.
Από εκεί που στο γήπεδο του Παναιτωλικού η εικόνα θύμιζε γήπεδο Πρέμιερ και εισέπρατταν το χειροκρότημα και την αναγνώριση οι αντίπαλοι, φτάσαμε στο σημείο να βρίζονται οι παίκτες της ομάδας τους σε κάθε λανθασμένη προσπάθεια. Όλα αυτά έγιναν απότομα και γρήγορα.
Από την εποχή της απόλυτης αναγνώρισης στην κρίση, μεσολάβησε μικρό διάστημα αλλά και πολλές λανθασμένες κινήσεις. Πάμε να δούμε κάποιους λόγους που η ομάδα μοντέλο έφτασε στο σημείο να θυμίζει την άρρωστη περσινή ΑΕΛ.
Το μεγαλύτερο λάθος που έγινε στον Παναιτωλικό είναι πως μεγεθύνθηκαν οι επιτυχίες και πίστεψαν πως έχουν πολύ καλύτερη ομάδα απ’ ότι στην πραγματικότητα, ανεβάζοντας αδικαιολόγητα τον πήχη. Ξαφνικά ο Χαριστέας αναστήθηκε και στα παιχνίδια του Παναιτωλικού ζούσαμε μέρες 2004, ο Θεοδωρίδης, λες και δεν ξέραμε το ταβάνι του από το παρελθόν έγινε ο Ρικέλμε των φτωχών, ο Αντι ο περιζητήτος αριστερός μπακ που θα αφήσει εποχή και μια άμυνα με παίκτες στο επίπεδο των Ενζεκουέλε, Ντολέζαι, Μουμίμ, Σιόντη, Κουτρουμάνο να διαφημίζεται σαν η πιο σκληρή του πρωταθλήματος.
Η αλήθεια είναι πως ο Παναιτωλικός δεν είναι ούτε τόσο καλός όσο φάνηκε στην αρχή του πρωταθλήματος, ούτε τόσο χάλια όπως φαντάζει σήμερα. Το κακό είναι πως και τα δύο πέρασαν πολύ στην ομάδα. Πιθανότατα λόγω απειρίας επειδή δεν βρέθηκε ο κατάλληλος προπονητής η ομάδα του Αγρινίου δεν είχε άμυνες. Πίστεψε στο διάστημα της αποθέωσης πως είναι το μικρό Ελληνικό θαύμα και έβγαλε υπεροψία ενω δεν υπήρξε αντίδραση στις πρώτες σφαλιάρες. Με το που ήρθαν τα άσχημα αποτελέσματα λες και μετέχουν σε ένα πρωτάθλημα πολύ υψηλού ανταγωνισμού σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Τα λάθη πολλά και μεγάλα. Όταν ανεβαίνεις στη Super League και έχεις σαν όραμα να φτιάξεις μια μοντέρνα ομάδα που θα χαίρεται ο κόσμος να τη βλέπει στο γήπεδο δεν την αφήνεις στον Τεννέ.
Αν το κάνεις επειδή ο πρόεδρος είναι συναισθηματικός άνθρωπος και θέλει να τον επιβραβεύσει για την άνοδο, οφείλεις να πληροφορήσεις πως οι ομάδες του Τέννε ξεκινάνε καλά και στη συνέχεια κλατάρουν. Από τη στιγμή που η καλή αρχή έγινε, πρέπει να είσαι έτοιμος να επέμβεις την κατάλληλη χρονική περίοδο.
Ο Κωστούλας όμως λειτούργησε ερασιτεχνικά και χωρίς γνώση των συνεπειών που μπορεί να φέρει σε μια ομάδα που περνά κρίση η αλλαγή προπονητή σε διάστημα που αυτή δίνει συνεχόμενα παιχνίδια. Όλες οι σοβαρές διοικήσεις στον κόσμο όταν αποφασίζουν να αλλάξουν προπονητή το κάνουν σε ένα χρονικό σημείο που δεν υπάρχουν αγωνιστικές υποχρεώσεις.
Για παράδειγμα αφού δεν υπήρξε η σωστή πρόγνωση της κρίσης και ο Τέννες δεν αντικαταστάθηκε νωρίτερα θα ήταν προτιμότερο ο Τέννες να παίξει και τα τέσσερα παιχνίδια με Δόξα και Λεβαδιακό και μετά να αντικατασταθεί. Στον Παναιτωλικό έγινε το έγκλημα η αλλαγή προπονητή να γίνει πάνω στην τετράδα αγώνων που προσφέρονταν για να μαζέψει βαθμούς η ομάδα του Αγρινίου και να πάρει βαθμολογική ανάσα.
Ο Τέννες έφυγε μετά από ένα εκπληκτικό και υπερβολικά άτυχο παιχνίδι της ομάδας του με τη Δόξα. Απόδοση που είναι μακράν η καλύτερη που έχει πιάσει ο Παναιτωλικός το 2012. Έδωσαν την ομάδα στον Λεμονή για να δώσει τρία ντέρμπι παραμονής σε μια εβδομάδα. Προσέξτε, ο Παναιτωλικός έπαιζε μέσα σε 7 ημέρες εκτός έδρας τη Δόξα και δύο φορές με τον Λεβαδιακό και μόλις δύο μέρες πρίν απο αυτήν την καυτή εβδομάδα αποφασίστηκε αλλαγή προπονητή. Μη μου πείτε πως παραιτήθηκε ο Τέννες. Στο κάτω κάτω μετά την άδικη ήττα από τη Δόξα ο Παναιτωλικός και τα δύο παιχνίδια είχε να τα δώσει εκτός. Δεν θα είχε δηλαδή ο προπονητής από πάνω του την πίεση του κόσμου. Αυτός σχεδίασε την ομάδα, αυτός όφειλε να την πάει σε αυτά τα κρίσιμα παιχνίδια.
Ο Λεμονής μέχρι να μάθει τους παίκτες του γνώρισε τρεις οδυνηρές ήττες, το κλίμα χάλασε επικίνδυνα και οι συνθήκες δουλειάς που διαμορφώθηκαν δεν έχουν σχέση με αυτές που περίμενε όταν ανέλαβε. Ο ίδιος θα πρέπει να βρει τρόπο να διορθώσει αρκετές ανορθογραφίες που έγιναν στο σχεδιασμό της ομάδας του από τον προκάτοχό του. Ο Τέννες είναι της παλιάς σχολής. Σκέφτεται σε ένα πολύ συντηρητικό πλάνο τις ομάδες του και δημιούργησε τον Παναιτωλικό με έναν μόλις καθαρό δημιουργό.
Έβλεπες τον Παναιτωλικό να παίζει πότε ρόμβο με τον Θεοδωρίδη, πίσω του τριάδα από μέσους που δεν μπορούν να τρέξουν με τη μπάλα, και πότε με τους Καμαρά, Μπουμαλ στις πτέρυγες, τον Χαριστέα κορυφή και τον Θεοδωρίδη πίσω τους και ήταν φανερό πως αν περιοριστεί ο Θεοδωρίδης ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει. Στο ξεκίνημα της σαιζόν πέρα από τη δεδομένη φόρμα που είχε η ομάδα ο Παναιτωλικός ξεκίνησε με συντηρητική λογική το πρωτάθλημα. Έπαιζε δηλαδή στην κόντρα και έβρισκε χώρους για αντεπιθέσεις.
Όπως έγραφα παραπάνω δεν έγινε από την τεχνική ηγεσία σωστά αξιολόγηση στο που οφείλονται τα καλά αποτελέσματα της ομάδας και εκεί που ο Παναιτωλικός κέρδιζε Κέρκυρα και Ξάνθη στηριζόμενος στις κόντρα επιθέσεις, έφτασε στο σημείο να προσπαθεί να παίξει την ΑΕΚ στο μισό γήπεδο και αυτό με μια διάταξη η οποία δεν ευνοούσε τη δημιουργία ομαδικού παιχνιδιού. Κεντρικά χαφ που δεν έχουν μέτρα με τη μπάλα, επιτελικό μέσο τον Θεοδωρίδη που μαρκάρεται εύκολα, στα δύο άκρα δύο γρήγορους μαύρους με ανάποδο πόδι που θέλουν τη μπάλα μπροστά τους για να τρέξουν (οπότε δεν μπορούν σε οργανωμένη άμυνα να βγάλουν παίζοντας στο πλάι τα προσόντα τους) και στράικερ τον Χαριστέα που δεν μπορεί να βγάλει σεζόν με πολλά τέρματα. Την αδυναμία αυτή του Παναιτωλικού την είχα επισημάνει και στην ισοπαλία που είχε αποσπάσει από τον Παναθηναϊκό. Ομολογώ βέβαια πως ούτε εγώ φανταζόμουν πως θα φανεί τόσο έντονα στη συνέχεια το πρόβλημα ανάπτυξης που επισήμανα. Το ζητούμενο είναι τι πρέπει να κάνει από εδώ και μπρος ο Λεμονης. Το κακό είναι πως χάθηκε πολύ έδαφος από τους βαθμούς που δεν μαζεύτηκαν στα τέσσερα παιχνίδια με Λειβαδιά και Δόξα. Συγκομιδή μηδενική που δεν θα έχει ούτε σύλλογος χαμηλότερης κατηγορίας.
Αυτό που χρειάζεται είναι αλλαγή φιλοσοφίας και ρεαλιστική αξιοποίηση του υλικού. Ο Παναιτωλικός έχει πολλούς αμυντικούς μέσους, δυνατά παιδιά στις μεσοαμυντικές θέσεις, έναν ποδοσφαιριστή με καλή κάθετη πάσα και γρήγορους μαύρους επιθετικούς. Χρειάζεται δηλαδή να επιστρέψει σε ένα ποδόσφαιρο στην κόντρα στο οποίο θα προσπαθήσει να βγάλει μέσα απο κλεψίματα επιθετική λογική. Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται πρώτα να έρθει ένα καλό αποτέλεσμα. Αν χάσει στην Ξάνθη και μείνει κάτω από την επικίνδυνη ζώνη θα είναι αδύνατον να προσπαθήσει να παίξει πιο πίσω και να βρει χώρους στα δύο εντός έδρας παιχνίδια που ακολουθούν με Εργοτέλη και ΠΑΟΚ.
Δεν γίνεται όμως και να συνεχίζει να προσπαθεί να ανοίξει άμυνες με εξτρέμ τους Καμαρά, Μπουμαλ. Και για να κλείσω δίνοντας μια ελπίδα στους φίλους του Παναιτωλικού, θέλω να τους θυμίσω πως τις τελευταίες δύο εβδομάδες του Ιανουαρίου έγιναν δύο σπουδαίες μεταγραφές. Οι Ακαλέ, Ονουάτσι ήρθαν ανέτοιμοι σε ένα άρρωστο περιβάλλον και δεν έχουν προσαρμοστεί. Αν το διάστημα της διακοπής βοηθήσει ώστε να βρούν τα πατήματά τους και μέρος της φόρμας τους πιθανότατα να δώσουν την επιθετική ώθηση που χρειάζεται ο σύλλογος.
Ο Ονουάτσι γνωστός και για τον Ακαλέ σας εγγυώμαι πως αν πιάσει το 30% της απόδοσης που είχε όταν αγωνιζόταν στο Σαμπιονά θα κάνει στην Ελλάδα μεγάλη διαφορά.
