Το δημοσίευμα της «Καθημερινής» για την ανάπλαση του πάρκου στο Αγρίνιο και η εκτίμηση του συντάκτη της εφημερίδας πως είναι « αξιοσημείωτος ο ιδιαίτερα υψηλός προϋπολογισμός του έργου, 4,7 εκατ. ευρώ από κοινοτική χρηματοδότηση, για ένα έργο που δεν έχει «βαρύ» κατασκευαστικό αντικείμενο» μάλλον “έτσουξε” τον δήμαρχο Αγρινίου που έσπευσε την ίδια μέρα να δώσει συνέντευξη για το θέμα στο αγαπημένο blog των δημάρχων aftodioikisi.gr.
Εκεί λοιπόν ο Παύλος Μοσχολιός προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιλόγητα είπε μεταξύ άλλων πως “η ήπια ανάπλαση δεν αλλάζει το χαρακτήρα του πάρκου, δε μειώνει το πράσινο, απλώς κόβονται 50 περίπου δέντρα τα οποία κινδυνεύουν να πέσουν. Μάλιστα σε πρόσφατη κακοκαιρία κάποια εξ’ αυτών έπεσαν”. Μόνο που τα δένδρα που θα κοπούν όπως είχε πει ο κ. δήμαρχος είναι στην πλευρά της οδού Καζαντζάκη. Τα δένδρα που είχαν επλήγησαν από την περσινή κακοκαιρία ήταν σε άλλο σημείο του πάρκου και έπεσαν γιατί ήταν ακλάδευτα. Ο δήμαρχος …εύσχημα συνδέει αυτά τα δύο…
“Αν αυτό συνέβαινε σε μία ώρα που κυκλοφορούσε ο κόσμος θα είχαμε ατυχήματα. Την ευθύνη βεβαίως δε την αναλάβει ο καθένας από αυτούς που αντιδρούν, που επιπροσθέτως σας διαβεβαιώνω ότι είναι ελάχιστοι σε σχέση με το σύνολο της πόλης” συνέχισε ο δήμαρχος στη συνέντευξή του. Δηλαδή ο κόσμος που με την παραμικρή ψιχάλα γλιστράει και πέφτει στα ολισθηρά πλακάκια (Αργεντινής) της Παπαστράτου και της πλατείας Δημοκρατίας θα πρέπει να ζητήσει τα ρέστα από τον Π. Μοσχολιό και τον κ. Σώκο. Υποθέτουμε πως γι’ αυτό ο νυν δήμαρχος αναλαμβάνει την ευθύνη…. Αν αυτοί που αντιδρούν με την παρουσία τους είναι ελάχιστοι σε σχέση με το σύνολο της πόλης, αυτό είναι ειναι προφανές, έτσι όμως κρίνει ο δήμαρχος τους πολίτες; Σε μια εποχή που υπάρχει γενικότερη αδιαφορία και απογοήτευση του κόσμου, οι πολίτες που βρέθηκαν σε δυο συνελεύσεις θεωρούνται ελάχιστοι; Είναι όμως τουλάχιστον τόσοι όσοι από αυτούς που συνήθως κατεβαίνουν σε μια συνηθισμένη απεργία στο Αγρίνιο… αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κόσμος που δεν γουστάρει το μνημόνιο είναι μόνο όσοι κατεβαίνουν στις απεργίες. Εκτός και αν είναι τόσο βαθιά νυχτωμένο το πολιτικό αισθητήριο του Π. Μοσχολιού…
