Με τα μάτια μιας… ντουλάπας

Tης Μαγδαληνής Κ.

… Ζούσε με αυτή τη γυναίκα πάνω από σαράντα χρόνια. Καθημερινά, πάλευε να αντέξει την παρουσία της, την αδικία της, τη θλίψη της. Μοναχά καρτερούσε, ήλπιζε, περίμενε, δεν ήξερε τι ακριβώς, ίσως τη μέρα εκείνη που όλα θα τέλειωναν και θα ζούσε επιτέλους τη χαρά της απελευθέρωσης.
Και η γυναίκα έφυγε, χάθηκε και εκείνη έκλαψε, χάρηκε, με μια καρδιά που πάλευε από τη μια να υπερνικήσει την δύναμη της συνήθειας ενώ από την άλλη φώναζε δυνατά “ζήσε, μη φοβάσαι πια”…
Άρχισε να ζει, να χαμογελαει, να ελπίζει, θάβοντας κάθε αντικείμενο που θύμιζε εκείνη, βαθιά, στα σεντούκια της πονεμένης της ψυχής.
Κάποια αντικείμενα όμως δεν ήθελαν να θαφτούν ή μάλλον δεν τους επέτρεψαν να θαφτούν. Όπως η παλιά ντουλάπα, η ντουλάπα “εκείνης”, που εγκαταστάθηκε μια μέρα, βίαια και απρόσκλητα στο δικό της προσωπικό χώρο, χωρίς λόγο και αιτία. Έτσι, απλά, ο δικός της άνθρωπος, ο δικός της σύντροφος, της την επέβαλε, εγκλωβίζοντάς την στα δεσμά του πόνου, στα δεσμά της θλιβερής ανάμνησης.
Ένοιωσε να ανοίγει ξαφνικά η γη κάτω από τα πόδια της. Βιασμένη, προδομένη, οργισμένη. Ακόμη και τώρα, στο τελείωμα της ζωής της, η μορφή εκείνης, που ξεπηδούσε μέσα από το ροζιασμένο ξύλο μιας παλιάς ντουλάπας, ήταν εκεί και την κατέτρεχε, στερώντας της όλο το οξυγόνο.
Και πήρε την απόφαση. Να αντιδράσει, να ξεσπάσει, να λυτρωθεί. Έστω και μέσα από μια ντουλάπα. Ήταν η ευκαιρία της. Το χέρι της καθοδηγούσε το σφυρί που χτυπούσε ανελέητα, δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό, ροκανίζοντας το γερασμένο ξύλο και τα ροζιασμένα της από το σκώρο χρόνια. Κάθε χτύπημα και μια πληγή, που οδηγούσε στον αργό θάνατο και στη δική της ανάσταση.
Η ντουλάπα έπεσε, έσπασε, αχρηστεύτηκε, ενώ εκείνη σηκώθηκε, λυτρώθηκε και έτοιμη τώρα πια, μπορεί να απολαύσει ό,τι της έχει απομείνει.

Δεν έχω παρά να ευχηθώ για όλους μας, η νέα χρονιά να φέρει αυτή την “ντουλάπα”, την οποία, το προσωπικό σφυρί θα τολμήσει να χτυπήσει χωρίς φόβο, χωρίς δειλία, απαλλάσσοντάς μας από κάθε θλιβερό βαρίδιο που αποτελεί εμπόδιο στην προσωπική μας λύτρωση…
Καλή χρονιά…

A bientot
Μάγδα