Χωρίς δασκάλους είναι το Ειδικό Σχολείο Βόνιτσας και το Τμήμα Ένταξης του σχολείου ΠαλαίρουΚαι οι δύο μονάδες παραμένουν κλειστές -η πρώτη από την αρχή του σχολικού έτους και η δεύτερη για τρίτη συνεχή χρονιά- λόγω έλλειψης δασκάλων ειδικής αγωγής, αποκλείοντας από την εκπαιδευτική διαδικασία δεκάδες παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Είναι η περίπτωση του Ειδικού Σχολείου Βόνιτσας Αιτωλοακαρνανίας, στο οποίο υπάρχει μεν βοηθητικό προσωπικό, δεν έχει όμως τοποθετηθεί δάσκαλος, με αποτέλεσμα να παραμένει κλειστό από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Κάποια από τα παιδιά αναγκάστηκαν, έτσι, να μετακινηθούν σε όμορο σχολείο, προσθέτοντας στις οικογένειές τους ένα δυσβάστακτο, στις συνθήκες της κρίσης, βάρος, και άλλα, που οι οικογένειές τους δεν είχαν ούτε αυτή τη δυνατότητα, να παραμείνουν εκτός σχολείου.Προκειμένου να καλύψει το κενό αυτό, το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να αποσπάσει τον δάσκαλο που υπηρετεί στο Τμήμα Ένταξης του σχολικού συγκροτήματος Βόνιτσας όπου στηρίζει 5 μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Η απόφαση αυτή, που έρχεται λίγους μήνες πριν από το τέλος της σχολικής χρονιάς και ενώ το πρόγραμμα του Τμήματος Ένταξης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με σημαντικά θετικά αποτελέσματα, έχει προκαλέσει τις εύλογες διαμαρτυρίες του Συλλόγου Δάσκαλων και Νηπιαγωγών της Βόνιτσας, των γονέων και της τοπικής κοινωνίας, καθώς καταδικάζει σε υπολειτουργία και τις δύο εκπαιδευτικές δομές.Η περίπτωση του Τμήματος Ένταξης του σχολείου της Παλαίρου είναι ακόμη χειρότερη, καθώς αυτό δεν λειτουργεί καθόλου από πρόπερσι, αφήνοντας εκτός σχολείου 11 μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες διαγνωσμένες από το ΚΕΔΥ.
Την άμεση τοποθέτηση δασκάλων στο Ειδικό Σχολείο Βόνιτσας και στο Τμήμα Ένταξης του σχολείου Παλαίρου, ζητούν με ερώτησή τους προς τον υπουργό Παιδείας οι βουλευτές Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Βαρεμένος και Μαρία Τριανταφύλλου. Οι δύο βουλευτές σηεμειώνουν στην ερώτησή τους πως “η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση είναι, σύμφωνα με τον νόμο 3699/2008, υποχρεωτική, δημόσια και δωρεάν, και πρέπει, επομένως, να στελεχώνεται με δαπάνες του τακτικού κρατικού προϋπολογισμού από την αρχή κάθε σχολικής χρονιάς και αποτελεί βαρβαρότητα, παιδιά με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να οδηγούνται στον σχολικό αποκλεισμό και, προοπτικά, στον κοινωνικό «Καιάδα»”.
