Μια συζήτηση για τα οικονομικά του δήμου έχει πάντα ενδιαφέρον. Μια πτυχή του όλου θέματος είναι και οι οφειλές των δημοτών προς τον δήμο. Οι ανείσπρακτες οφειλές προς τον αυξήθηκαν κατά 88,54% λόγω αδυναμίας καταβολής, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, όπως ανέφερε στη σημερινή του συνέντευξη τύπου ο Παύλος Μοσχολιός. Μάλιστα σε κάποιο σημείο της ομιλίας του είπε ότι “οι επιχειρηματίες αυτή την περιόδο δεν είναι στα καλύτερά τους και εμείς δεν θέλουμε σε μια περίοδο κρίσης να δείξουμε το αυστηρό μας πρόσωπο και να κλείσουμε καταστήματα τη στιγμή που υπάρχει τόση μεγάλη ανεργία”.
Πίσω από αυτό, το φαινομενικά σωστό, που λέει ο δήμαρχος “μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα”… Το λέω αυτό γιατί πριν το μνημόνιο, επί καποδιστριακού δήμου, θυμάμαι τον ίδιο τον Παύλο Μοσχολιό στα τότε δημοτικά συμβούλια να αναφέρεται στην οικονομική στενότητα που υπήρχε τότε και να λέει πως δεν πρέπει να στείλουμε τους κλητήρες (σ.σ. δικαστικούς επιμελητές) να εισπράξουμε. Τότε εκείνοι που είχαν τις περισσότερες οφειλές στον δήμο ήταν κάποιοι -γιατί ποτέ σε ένα κλάδο δεν είναι όλοι ίδιοι- από τους ιδιοκτήτες καφέ και οι οφειλές τους στο δήμο αφορούσαν τα ενοίκια των τραπεζοκαθισμάτων. Και χρωστούσαν τα ενοίκια προ κρίσης! Προσωπικά αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει να συνεχίσει μετά από τόσα χρόνια ύφεσης να λειτουργεί ένα καφέ, όταν δεν μπορούσε να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του ακόμη και προ κρίσης. Ίσως αυτό να ακούγεται και λίγο βάρβαρο. Αλλά όταν λέμε “δεν κλείνουμε μαγαζιά, δεν στέλνουμε κλητήρες”, δικαιούται ηθικά ο κάθε δημότης να πει δεν πληρώνω δημοτικά τέλη. Γιατί όταν σε κάποιους επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες καφέ και λοιπούς ελεύθερους επαγγελματίες παρέχεται μια τέτοια διευκόλυνση, κάτι ανάλογο θα έπρεπε να γίνει στα πλαίσια μιας ισότιμης μεταχείρισης και για τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους ανέργους. Και όταν δεν παρέχονται και σε αυτούς ανάλογες διευκολύνσεις δικαιούνται ηθικά τουλάχιστον να τις πάρουν μόνοι τους…
