Σε δυο 24ωρα θα κατατεθούν στα πρωτοδικεία τα ψηφοδέλτια των συνδυασμών για τις αυτοδιοικητικές εκλογές στο δήμο Αγρινίου και στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος. Αυτά, τα πρόσωπα δηλαδή, είναι τα μόνα που γνωρίζει κανείς για τους συνδυασμούς. Εξάλλου η “παρέλαση” ανακοινώσεων υποψηφιότητας των υποψηφίων δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων αυτό αποδεικνύει. Τρεις εβδομάδες πριν την πρώτη Κυριακή των εκλογών και οι περισσότεροι συνδυασμοί δεν έχουν καταθέσει στους πολίτες το πρόγραμμά τους.
Ζούμε δυστυχώς ακόμη την αποθέωση της προσωπολατρείας, του παλαιοκομματισμού, των προσωποπαγών αυτοδιοικητικών κινήσεων. Για τα κομβικά ερωτήματα πως θέλουμε την πόλη μας, το δήμο μας, τι πρέπει να κάνουμε για την ανάπτυξη της περιοχής μας, τρεις εβδομάδες πριν τις εκλογές κανείς δεν έχει παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη απάντηση. Υποτίθεται ότι τα τέσσερα χρόνια μνημονίων, που συμπληρώθηκαν πριν δυο μέρες, τα τέσσερα χρόνια σκληρών μέτρων και “βίαιης προσαρμογής”, θα έπρεπε να μας κάνουν όλους -και πρωτίστως όσους διεκδικούν την ψήφο των πολιτών- να πρέπει να αφήσουμε την παλιά νοοτροπία, όπου το μόνο ενδιαφέρον ήταν το ποιος συμμαχεί με ποιον και να στραφούμε σε μια επί της ουσίας συζήτησης για τα προβλήματα της περιοχής.
Οι υποψήφιοι της περιοχής στις όποιες δημόσιες τοποθετήσεις τους ή ανακοινώσεις τους έχουν αναφερθεί σε γενικούς στόχους και αρχές και σε μεμονωμένες επιμέρους προτάσεις (π.χ Παπαναστασίου – Τραπεζιώτης). Ακόμη όσον αφορά το δήμο Αγρινίου ο νυν δήμαρχος Π. Μοσχολιός έχει αναρτήσει προς διαβούλευση (άρα είναι ακόμη ανοιχτό) ένα κείμενο – πρόγραμμα που όμως εμπεριέχει αρκετά απολογιστικά στοιχεία για πρόγραμμα. Ακόμη χειρότερα τα πράγματα όσον αφορά την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, όπου πέρα από κάποια γενικά ευχολόγια εν τη ρύμη διάφορων τοποθετήσεων, δεν έχει πέσει στο τραπέζι ούτε μια πρόταση από κανένα υποψήφιο!
Και φυσικά όταν το ενδιαφέρον μονοπωλεί το ποιος συμμαχεί με ποιον, το ποιοι μεταπήδησαν από την μια παράταξη στην άλλη, το αν όλος ή ο μισός ο κομματικός μηχανισμός στηρίζει τον ένα ή τον άλλο υποψήφιο, το αν θα μπουν ή όχι στο ψηφοδέλτιο συγγενείς του βουλευτή για να φανεί ότι δεν υπάρχει κόντρα μέσα στο κόμμα, κανείς δεν τρέφει αυταπάτες ότι θα μπορούσε να γίνει ποτέ συζήτηση επί της ουσίας και επί των προτάσεων. Είτε κομματικές, είτε προσωπαγείς και σίγουρα ευκαιριακές οι “αυτοδιοικητικές παρατάξεις” αποδεικνύουν ότι η τοπική κοινωνία βρίσκεται πολλά χρόνια πίσω.
Δ.Π
