Από τον Κώστα Στούπα / capital.gr
Η εικόνα συνταξιούχων των 50 και 55 ετών σε μια δημογραφικά γερασμένη κοινωνία, με μια οικονομία χρεοκοπημένη με 1,5 εκατ. ανέργους, μοιάζει με την εικόνα ενός ελέφαντα που πλέει πανευτυχής μέσα σε μια τρύπια βάρκα, σε μια θάλασσα που έχει αρχίσει να «φουρτουνιάζει»…
Οι υπουργοί Δημόσιας Διοίκησης επαίρονται τα τελευταία χρόνια της χρεοκοπίας πως, καίτοι δεν απέλυσαν κανένα, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων έχει μειωθεί κατά 250-300.000 περίπου.Όχι, δεν εξαερώθηκαν, ούτε απήχθησαν από εξωγήινους προκειμένου να τους βοηθήσουν κάπου στην Ανδρομέδα, να στήσουν μια δημόσια διοίκηση αναλόγου ανταπόδοσης με την ελληνική. Απλά συνταξιοδοτήθηκαν…
Δηλαδή κατά την προσφιλή συμπεριφορά και πρακτική των Ελλήνων πολιτικών, που αν και χρεοκόπησαν τη χώρα δεν δείχνουν να έχουν διδαχτεί τίποτα ώστε να ενδυθούν ίχνη σοβαρότητας, το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε μετατιθέμενο προσωρινά στο μέλλον. Τα στοιχεία είναι σαφή: ο αριθμός των νέων συνταξιούχων γυναικών σχεδόν διπλασιάστηκε μεταξύ 2009 και 2012 και από 57.000 εκτοξεύτηκε στις 98.000. Για τους άνδρες οι αντίστοιχες νέες συντάξεις ήταν 95.000 το 2009 και 142.000 το 2011, αύξηση κοντά στο 50%.
Το 2010 όταν γράφαμε πως οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ξεπερνούν το 1 εκατ. συν αυτούς των ΔΕΚΟ συν αυτούς των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων (ναυπηγεία, αμυντικές βιομηχανίες, ΕΒΖ, ΣΕΚΑΠ και δεκάδες άλλες) που τρέφονται κυρίως από τον κρατικό προϋπολογισμό, η κρατικοδίαιτη αριστερά και δεξιά αντιπαρέθετε πίνακες με στοιχεία που έδειχναν πως οι επισήμως εργαζόμενοι στο δημόσιο στην Ελλάδα δεν ήταν περισσότεροι από το μέσο όρο των λοιπών ευρωπαϊκών κρατών. Τώρα που συνταξιοδοτούνται ξεχειλίζουν τα ταμεία. Συνταξιοδότηση κάποιου που πληρώνεται από το δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο όμως σημαίνει απλά αλλαγή του κωδικού του κρατικού προϋπολογισμού από τον οποίο εκταμιεύονται τα χρήματα. Η πηγή των χρημάτων παραμένει ίδια: Οι φόροι μιας οικονομίας που εξαϋλώνεται.Οι δαπάνες για συντάξεις και μισθούς στον κρατικό προϋπολογισμό συνεχίζουν να αθροίζουν πάνω από τα δυο τρίτα του συνόλου. Επειδή όμως στην οικονομία όλα συνιστούν ένα κύκλο και δεν υπάρχει πουθενά γεύμα το οποίο είναι δωρεάν, το κόστος πηγαίνει και πριονίζει τη ρίζα του δένδρου που παράγει μισθούς και συντάξεις…
Οι υψηλοί φόροι και εισφορές που χρειάζονται για να πληρωθούν οι συντάξεις των 50-55άρηδων που έτυχε να έχουν μπάρμπα στην Κορώνη (συνδικαλιστή στο σωματείο ή υπουργό στην κυβέρνηση), καθιστούν ακριβά τα ελληνικά προϊόντα και αδύναμες τις εξαγωγές.Στην τελευταία έκθεση ανταγωνιστικότητας της Κομισιόν στο πρώτο τρίμηνο του 2014 σημειώνεται πως ενώ το κόστος εργασίας στη μεταποίηση μειώθηκε στο 78,1 στο α τρίμηνο του 2014 από το 130,5 το 2008 με βάση το 100 το 2005, ο δείκτης ανταγωνιστικότητας με βάση τις τιμές εξαγωγών (οι τιμές των προϊόντων για εξαγωγές) στην αρχή του 2014 βρισκόταν στις 109,7 μονάδες έναντι 103,83 μονάδων το 2008. Με απλά λόγια, ενώ οι μισθοί μειώθηκαν μειώνοντας ανάλογα το εργατικό κόστος οι τιμές των παραγόμενων προϊόντων αυξήθηκαν, χάριν ενός αθροίσματος διαφορετικών παραγόντων σημαντικότερος των οποίων είναι η αύξηση των φόρων και οι υψηλές εισφορές.
Αντί τα κόμματα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης να καθίσουν και να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο δίκαιης αντιμετώπισης του προβλήματος για να στηρίξουν την οικονομία και να μειώσουν την ανεργία τυρβάζουν περί πρωτογενούς και κηρύττουν ανένδοτους αγώνες που τηρουμένων των αναλογιών μοιάζουν με ανέκδοτα…
