Μιας και σήμερα είναι η επέτειος του Πολυτεχνείου έχει αξία να διαβάσει κανείς τη στιχομυθία που μετέφερε στα social media η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Νίκη Φούντα. Μια συνταξιούχος (χωρίς παιδιά) στη Βόνιτσα -μάλλον της γενιάς του Πολυτεχνείου, έστω και με την ευρεία έννοια- παραπονείται για τη σύνταξη των 1500 ευρώ(!) που δεν της φτάνουν… και δεν την νοιάζει τι γίνεται με την ανεργία των νέων. Μάλλον κλασικό δείγμα της γενιάς “Ψωμί – Παιδεία – Σύνταξη και όλοι να άλλοι να πάνε να γ@μ@θούνε”…
Χτεσινή πρωινή συζήτηση απείρου κάλλους στην Βόνιτσα, ατενίζοντας τα παιδάκια να κάνουν αγώνες ιστιοπλοΐας στον Αμβρακικό (συμβολισμός).
Με πλησιάζει μια κυρία (Κ στο εξής):
Κ.: Με θυμάσαι, είμαι η τάδε. Μας τις κόψατε τις συντάξεις τελικά. Έπρεπε να παίρνω 2100 κ τελικά παίρνω 1500.
Ν (Νίκη): κακώς σας τις κόψαμε, αλλά ξέρετε η χώρα χρεωκόπησε. Τώρα προηγούνται οι νέοι άνθρωποι με τα τόσα προσόντα, να βρουν μια δουλειά και να ζήσουν με αξιοπρέπεια, πρέπει να μπουν προτεραιότητα αυτοί και μετά να γινει και αποκατάσταση των συντάξεων. Τα παιδιά σας…
Κ.: Μα εγώ δεν εχω παιδιά, τί με νοιάζει;
Ν.: (ξεπερνά το πρώτο σοκ) Ε, αν δεν έχετε παιδιά, σας φτάνουν τα 1500ευρώ (ευγενική ειρωνεία).
Κ.: Εμένα δεν μου έφταναν τα 3000 που έπαιρνα όταν δούλευα. Λοιπόν, για να εξηγούμαστε, εγώ θα ψηφίσω μόνο όποιον μου φέρει πίσω την σύνταξή μου. Αλλιώς Χρυσή Αυγή.
Έμεινα να την χαζεύω που ξεμάκραινε, ανήμπορη μπροστά σε μια τέτοια επιχειρηματολογία. Το δεύτερο σοκ θα κάνω καιρό να το ξεπεράσω, αλλά δεν με νοιάζει αυτό: με νοιάζει που μετά την στιχομυθία έστριψα το κεφάλι μου και πάλι προς τα παιδιά που ανέμελα αγωνίζονταν. Όπως ανέμελη ήταν και η δική μου γενιά πριν 20 χρόνια – και τώρα ξενιτεύεται.
