Τι να πεις για τις ιαχές με τις οποίες υποδέχθηκαν στο Παπαστράτειο τον Παπανδρέου. Λογική εξήγηση δεν υπάρχει. Θεωρητικά η λογική εξήγηση είναι ότι όλοι αυτοί που ζητοκραύγαζαν είναι “της δεύτερης ευκαιρίας”… Πως αλλιώς να το εξηγήσεις όταν ακούν τον ΓΑΠ να λέει “ανέχθηκα πολλά, αλλά έμαθα πια”… Από την άλλη ο ΓΑΠ είπε ότι συγκυβέρνηση απέτυχε, αλλά μέχρι προχθές μαζί με το Θάνο τα ψήφιζαν όλα μέσα στη Βουλή.
Το θέμα όμως είναι άλλο… Το θέμα είναι η προσωπολατρεία. Για παράδειγμα στη φωτογραφία αυτό το σηκωμένο κάδρο με κάποια παλιά φωτογραφία, ίσως του Ανδρέα, ίσως του Γέρου, ίσως από την εποχή του ΠΑΚ. Αυτές είναι εικόνες που παραπέμπουν σε δικτατορίες και θεοκρατίες… Θυμίζουν εικόνες με ανθρώπους στη Λιβύη να κρατάνε κάδρα του Καντάφι, στο Ιράκ του Σαντάμ και στο Ιράν των Χομεϊνίδων και των μουλάδων.
Και όσο υπάρχουν τέτοιες εικόνες στην Ελλάδα δεν υπάρχει σωσμός.
