Από τo δημοψήφισμα μπορεί να εξάγει κανείς πλείστα όσα συμπεράσματα. Από το όχι των πολιτών θα πρέπει να προβληματιστούν και οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες όλης της χώρας, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία τάχθηκαν υπέρ του ΝΑΙ. Θα πρέπει να προβληματιστούν, όχι γιατί τάχθηκαν με μια άποψη αντίθετη με αυτή της πλειοψηφίας του λαού, αλλά για τα επιχειρήματα που στήριξαν την άποψή τους. Είπαν λοιπόν οι αυτοδιοικητικοί ότι η χώρα με το ΟΧΙ θα βγει εκτός Ευρώπης και οι δήμοι θα χάσουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια που διαχειρίζονται, με αποτέλεσμα να κλείσουν παιδικοί σταθμοί και άλλες κοινωνικές δομές. Αυτά εν ολίγοις ακούσαμε και στη συγκέντρωση του ΝΑΙ στο Αγρίνιο.
Ο κόσμος όμως δεν είναι χαζός να μην ξέρει ότι οι παιδικοί σταθμοί στέκονται χάρις το ΕΣΠΑ, όμως δεν μπορεί να ξεχάσει ότι τα πέντε προηγούμενα χρόνια έβλεπε τους αυτοδιοικητικούς στα κάγκελα για τις περικοπές των πόρων της αυτοδιοίκησης, έβλεπε τους αυτοδιοικητικούς να κάνουν κινητοποιήσεις και να διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι τους δόθηκαν αρμοδιότητες χωρίς ανάλογους πόρους. Το πέρασμα των αυτοδιοικητικών από τις κινητοποίησεις στο στρατόπεδο του ΝΑΙ, ήταν για τους περισσότερους ένα λόγικο άλμα χάριν του κόμματος από το οποίο προέρχονται. Οι αυτοδιοικητικοί εξέφρασαν ένα ξερό ΝΑΙ και όχι ένα ήπιο ναι που να συνοδεύεται από τον προβληματισμό που μέχρι πρότινος εξέφραζαν για τη λιτότητα και τις περικοπές. Κάπου εκεί έχασαν τις εντυπώσεις και ενδεχομένως ένα μέρος του πολιτικού τους κεφαλαίου. Κρίμα, γιατί ως ο κοντινός φορέας εξουσίας στον πολίτη, θα έπρεπε να είχαν πιάσει το παλμό της κοινωνίας.
