πηγή : ΒΗΜΑτοδότης
Κανείς, νομίζω, δεν θα ήθελε να βρίσκεται σήμερα στη θέση του αγαπητού πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα. Πέρασε από το ζενίθ στο ναδίρ. Μετά το δημοψήφισμα βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Υπέστη τα πάνδεινα στη Σύνοδο Κορυφής. Τον περιέγραψαν να παρακολουθεί με απλανές βλέμμα τους επικριτές του, πήγε εν συνεχεία στο Ευρωκοινοβούλιο όπου είδε όλες τις αποχρώσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής (από τους ακροδεξιούς Μαρίν Λεπέν και Νάιτζελ Φάρατζ ως τον Μάνφρεντ Βέμπερ) και κατέληξε στην Αθήνα με μια σκληρή πρόταση Μνημονίου, να διαπραγματεύεται με τους Λαφαζάνη, Πετράκο, Λαπαβίτσα, Ραχήλ, Καμμένο και άλλους «αξιοπρεπείς» της σκληρής γραμμής. Και όλα αυτά την ώρα που οι βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές τον έκαναν να λούζεται από κρύο ιδρώτα μπροστά στο ενδεχόμενο της μη αποδοχής των ελληνικών προτάσεων.
Το καινούργιο είναι ότι από το πρωί της Παρασκευής που διεξάγονταν διάφορα παζάρια εν όψει της κρίσιμης ψηφοφορίας στη Βουλή για την έγκριση της συμφωνίας με τους δανειστές, ο Π. Λαφαζάνης εμφανιζόταν να διεκδικούσε, όπως μου λένε, ως την τελευταία στιγμή από τον Αλ. Τσίπρα όχι την παραίτησή του από τη θέση του υπουργού ή τη λήψη πιο ήπιων μέτρων, όπως λεγόταν, αλλά περισσότερα… υπουργεία για τους «συντρόφους» του της Αριστερής Πλατφόρμας, ώστε να εμφανιστεί η κυβέρνηση με πρόσωπο λαϊκού προφίλ ως αντιστάθμισμα των σκληρών μέτρων. Τελικά μάλλον δεν συμφώνησαν και ο κ. Λαφαζάνης ψήφισε «παρών».
