Του Γιώργου Κράλογλου / capital.gr
Εάν είχαμε αντιπολίτευση δεν θα είχαμε σήμερα την κυβέρνηση Τσίπρα. Εάν υπήρχε προοπτική στην οικονομία δεν θα είχαμε τον Τσακαλώτο θύμα της επιτυχίας του… Εάν δεν είχε παραλάβει ο Τσίπρας τον άγριο κρατισμό του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. δεν θα παρίστανε τον φιλελεύθερο με “αντίπαλο” τον ΣΥΡΙΖΑ… Θα εφαρμόζουμε μνημόνια και θα ζούμε στο τίποτα.
Ποια ήταν η επιτυχία της κυβέρνησης στις Βρυξέλλες που να της δίνει το δικαίωμα να πανηγυρίζει και τον Τσακαλώτο να λέει αρλούμπες; Τίποτα Μα απολύτως τίποτα. Οι δανειστές και ιδίως ο Ντράγκι εκτίμησαν ότι πρέπει να ξεμπερδεύουμε με την ανακεφαλαιοποίηση και βάλανε σε σειρά τα τελευταία κομμάτια στο παζλ. Εμείς δεν κάναμε απολύτως τίποτα πέρα από την πιστή εφαρμογή εκείνων των υποχρεώσεων προς τους δανειστές που τις ζητάνε από το 2011 και σφυρίζουμε αδιάφορα… Πέρασαν όμως όλα αυτά ως μεγάλη διαπραγματευτική επιτυχία και για δέσει η κομπόστα… οργανώσαμε και μια απεργία για να δείξουμε τις δυσκολίες μας από την αναγκαστική καταπίεση του λαού… Και ποιο είναι το αποτέλεσμα από την αντίδραση του λαού; Τίποτα. Απολύτως τίποτα εκτός από τα καραγκιοζιλίκια της στημένης “αναρχίας” που ήδη ανέβηκε, μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, το κατώφλι του κατεστημένου. Και ας συνεχίζουν να λένε ανοησίες…
Την άλλη εβδομάδα φουντώνουν το ασφαλιστικό και οι πλειστηριασμοί ενώ ξεφουσκώνει η υπόθεση Πανούση η οποία θα καταντήσει, όπως και τα παίγνια Βαρουφάκη…, σε σενάρια για καλοκαιρινές επιθεωρήσεις. Και ενώ θα χάνονται σπίτια με τους πλειστηριασμούς που ξεκινάνε νωρίς-νωρίς το 2016 εμείς θα ζούμε το τίποτα των επενδύσεων. Ο Μάρδας θα παρουσιάζει τα σχέδια του ελληνικού Νταβός, η κρατική τηλεόραση θα δείχνει μέρα νύχτα που θα σκάψουν οι μπουλντόζες για τον αγωγό TAP των Αζέρων. Ο Τσίπρας θα αναθέτει μέρα παρά μέρα στον Παππά και στον Σταθάκη το μεγαλειώδες έργο της απλοποίησης των διαδικασιών για διευκόλυνση επενδύσεων και επενδυτών… Και εμείς περιμένοντας τους βαρβάρους… επενδυτές θα βιώνουμε ακόμη μία φορά το τίποτα. Γιατί ούτε επενδύσεις, ούτε επενδυτές πρόκειται να δούμε στην Ελλάδα όσο συνεχίζουμε να έχουμε το μηδέν ως πολιτική σταθερότητα και ανάπτυξη.
Είναι τόσο βέβαιο ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα, που ο Τσίπρας και οι υπουργοί του υπόσχονται τα πάντα. Ακόμη και αυτά που μόνο ο Στέφανος Μάνος θα πρότεινε… Ενεργειακά έργα στους Γάλλους, στους Γερμανούς και στους Ρώσους. Υποδομές στους Γερμανούς και στους Κινέζους. Έρευνες πετρελαίων στους Αμερικάνους. Οδικά δίκτυα σε κάθε πικραμένο… Λένε ότι θέλουνε και ό,τι τους κατέβει για κάθε ενδιαφερόμενο, κάθε επενδυτή και κάθε ένα που θέλει να ακούσει ευχάριστες προοπτικές για την Ελλάδα. Αν τους ρωτήσεις όμως με ποια φορολογική νομοθεσία, με τι ενεργειακά τιμολόγια και σε ποιο σταθερό πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον καλείτε τις επενδύσεις, η απάντηση δεν θα βγάζει το παραμικρό νόημα. Από την στιγμή που οι Σταθάκης και Τσακαλώτος επικαλούνται την Ελλάδα ως παράδειγμα πολιτικής σταθερότητας και προοπτικής για ανάπτυξη μέσα στην Ευρώπη γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο πως το τίποτα είναι έξω από την πόρτα μας. Η χώρα είναι στα χέρια μιας κυβέρνησης που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και να λέει ό,τι θέλει. Ο λαός βλέπει ότι πέρα από την συγκεκριμένη κυβέρνηση υπάρχει το τίποτα και διαλέγει να φτιάχνει μόνος του την ελπίδα και να την περιμένει. Γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…
Ο δε φορολογούμενος αντιλαμβάνεται την αιχμαλωσία του και από τον μνημονιακό Αλέξη Τσίπρα αλλά δεν έχει διέξοδο. Εγκλωβίστηκε στο τίποτα του “εμφυλίου” μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί και τώρα περιμένει τον νεοφιλελεύθερο… Τσακαλώτο ή Τσίπρα να τον βγάλει από την μιζέρια και από το χάος που τον περιβάλλει. Αλλά αυτό το αύριο της αλλαγής δεν πρόκειται να έλθει ποτέ γιατί απλούστατα δεν υπάρχει ούτε στην κυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση εκτός από τον μπούσουλα του μνημονίου που θα εφαρμόσει σε όλες του τις διαστάσεις δεν έχει ούτε σχέδιο ούτε προσανατολισμό ούτε όραμα για την οικονομία και την κοινωνία.
Οι δε κομπάρσοι της υπόλοιπης πολιτικής σκηνής που παριστάνουν την αντιπολίτευση και τους ιδεολόγους της άλλης πλευράς, ενώ δεν προσφέρουν κάτι χρήσιμο ή ελπιδοφόρο χρησιμοποιούνται ήδη από τους τίποτα του ΣΥΡΙΖΑ όταν έχουν ανάγκη να αποκαλύψουν την γύμνια και την ανυπαρξία τους για να στηρίξουν το δικό τους τίποτα.
