Είναι προφανές ότι ο Δημήτρης Τραπεζιώτης με όσα συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν στο δήμο Αγρινίου εμπνέεται αρκετά αλλά και προσφεύγει σε καλλιτεχνικές διεξόδους… Χθες παραλλήλισε τον Γ. Παπαναστασίου και τον εαυτό του με ήρωες του Σάμιουελ Μπέκετ! Έβαλε τον δήμαρχο στο ρόλο του Κλοβ και τον εαυτό του στο ρόλο του Χαμ.
Ο Χαμ ρωτάει «Λοιπόν;» και ο αποθαρρυμένος Κλοβ απαντάει «Ούτε για δείγμα». Και ισοπεδωτική έρχεται η παρατήρηση πάλι του Χαμ «Τον αχρείο! Δεν υπάρχει». Αυτός ο διάλογος υπάρχει στο “Τέλος του Παιχνιδιού” του Σάμιουελ Μπέκετ, όταν οι δύο ήρωες προσεύχονται. Μέσα από αυτό το διάλογο διαπιστώνει κανείς πως ο Μπέκετ στο έργο του αναδιαπραγματεύεται τον αρχαιοελληνικό ορισμό του τραγικού και συνθέτει ένα καινούριο ορισμό του τραγικού για ένα κόσμο χωρίς Θεό, όπου ο άνθρωπος ενώπιος ενωπίω νιώθει αδύναμος να αναλάβει την ευθύνη που του ανήκει ολοκληρωτικά.
Βεβαίως ο Δημήτρης Τραπεζιώτης έκανε ένα μικρός λάθος αναφέροντας το πλέον γνωστό έργο του Μπέκετ, το “Περιμένοντας τον Γκοντό”, όμως ο διάλογος είναι από το “Τέλος του Παιχνιδιού”. Μικρό το κακό. Ο Δ. Τραπεζιώτης πάντως εν προκειμένω ήθελε να παραλληλίσει την απάντηση του Κλοβ με το Τεχνικό Πρόγραμμα του δήμου Αγρινίου, που κατά τον ίδιο είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο. Μιας όμως και μας πήγε σε τέτοια μονοπάτια ο επικεφαλής της “Ανατροπής Τώρα” θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι στο έργο του Μπέκετ ο Χαμ (Τραπεζιώτης) είναι τυφλός, δεν μπορεί να περπατήσει, ζει σε μια πολυθρόνα και εξαρτιέται από έναν σύντροφο, κάτι σαν παραγιό και υπηρέτη μαζί, τον Κλοβ (Παπαναστασίου). “Οι σχέσεις του με τον Κλοβ, τον σύντροφο, δεν είναι σχέσεις σκλάβου και αφέντη. Δεν μπορεί να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλο. Είναι από κείνες τις φοβερές συμβιώσεις, τις καμωμένες από τρυφερότητα και σαδισμό” όπως διαβάζουμε στην παρουσίαση του βιβλίου από την Πολιτεία.
ΥΓ: Ο Γ. Παπαναστασίου πάντως θα μπορούσε -αν θέλει να τρολάρει τον Δ. Τραπεζιώτη- να δώσει εντολή στο διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ να ανεβάσει το ΔΗΠΕΘΕ το έργο του Σάμιουελ Μπέκετ.
