Είναι προφανές ότι η χθεσινή απόφαση της Δικαιοσύνης να κρίνει ένοχη τη Χρυσή Αυγή για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης είναι ιστορική. Κάποια από τα διεθνή ΜΜΕ έσπευσαν δε να χαρακτηρίσουν τη χθεσινή καταδίκη του φασισμού και του ναζισμού στην Ελλάδα τη σημαντικότερη μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης. Ίσως να είναι κομμάτι υπερβολικός αυτός ο χαρακτηρισμός, ίσως και όχι. Το σημαντικότερο μετά την πολιτική στις εκλογές και την ποινική χθες στο δικαστήριο καταδίκη της Χρυσής Αυγής είναι η Δημοκρατία και όλοι εμείς δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε αυτούς που φλέρταραν με τη Χρυσή Αυγή. Αυτούς που προσποιούνταν ότι δεν γνώριζαν περί τίνος πρόκειται. Αυτούς που θα την ήθελαν κάπως «σοβαρότερη». Αυτούς που την ανέχθηκαν. Επίσης η κοινωνία πρέπει να «σκοτώσει» και το χρυσαυγιτισμό που κρύβει μια μερίδα μέσα της.
«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του» είχε πει ο μεγάλος Μάνος Χατζηδάκις. Ο αγώνας απέναντι σε αυτό το… κτήνος. Δεν τελείωσε χθες. Είναι διαρκής…
