Το έχουμε δει σε τόσες και τόσες υποθέσεις που απασχόλησαν το πανελλήνιο. Και όχι μόνο σε ποινικές υποθέσεις με τη στενή έννοια του όρου. Ο Έλληνας στον ελεύθερο χρόνο του παριστάνει τον Εισαγγελέα, μερικοί μάλιστα πάνε ένα βήμα παραπέρα και παριστάνουν τον στρατοδίκη, τον εκτάκτως μάλιστα διορισμένο ή τον επαναστατικώ δικαίω. Το βλέπουμε και στο Αγρίνιο αυτές τις μέρες με αφορμή τις διώξεις μαθητών του Παπαστράτειου Γυμνάσιου και τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια των καταλήψεων που έγιναν το περασμένο φθινόπωρο.
«Πάρτε πίσω τις διώξεις» είναι το γενικό σύνθημα ανθρώπων, φορέων, παρατάξεων και κομμάτων, που προφανώς γνωρίζουν κάτι περισσότερο για τα όσα συνέβησαν στη διάρκεια των καταλήψεων και από την Αστυνομία και από τις Δικαστικές Αρχές. Υποθέτουμε ότι θα γνωρίζουν και για τους βανδαλισμούς που έχουν σημειωθεί κατά καιρούς, όπως και για την παρουσία εξωσχολικών…. Και θα γνωρίζουν οπωσδήποτε τις τυχόν σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στο εξωσχολικό και το σχολικό περιβάλλον…
Γνωρίζουν, έβγαλαν τα συμπεράσματά τους, έβγαλαν και την απόφαση, γιατί προφανώς δεν εμπιστεύονται τη δικαιοσύνη. Τον να μην την εμπιστεύονται είναι δικαίωμά τους, το να θέλουν να την υποκαταστήσουν δεν είναι δικαίωμά τους. Από πολιτική άποψη είναι ακριβώς η ίδια λογική που υπερασπίζεται τάχα το άσυλο στα Πανεπιστήμια δίνοντας στην ουσία άσυλο στους εμπόρους ναρκωτικών και στους βιαστές.
