Ίσως τελικά ο ναύρχος Αποστολάκης έκανε λάθος που δεν αποδέχθηκε στο τέλος την πρόταση Μητσοτάκη να αναλάβει το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. Το λέμε αυτό γιατί στο τέλος όλοι τα βάζουν μαζί του. Πρώτοι από όλους οι σύντροφοί του στο ΣΥΡΙΖΑ, που τον αποκάλεσαν αποστάτη και αργυρώνητο. Βέβαια δεν είχαν κανένα πρόβλημα αργότερα, όταν εκείνος ανέκρουσε πρύμναν, να το αποκαλέσουν άξιο στέλεχος, για να μπορέσουν να ανακάμψουν στις εντυπώσεις έναντι της κυβέρνησης. Όμως δύσκολα θα ξεχάσουν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι ο ναύαρχος έστω και για λίγες ώρες έγινε ανεπίσημα Υπουργό του Μητσοτάκη. Και μετά την άρνηση του ναυάρχου να αποδεχθεί τη θέση, άρχισε το… κράξιμο και από την άλλη πλευρά.
“Αυτός ο άνθρωπος προφανώς δεν έπρεπε να γίνει ούτε πλωτάρχης αν δεν έχει μάθει να αντέχει στην πίεση δεν έπρεπε να γίνει ούτε καφετζής, όχι αξιωματικός.Του είπε ο Πολάκης ότι είναι δωσίλογος και έβαλε τα κλάματα”, είπε με το γνωστό του στυλ ο Άδωνις Γεωργιάδης. Αν όμως ο ναύαρχος είχε επιλέξει είτε ξεκόψει ευθύς εξαρχής την προοπτική υπουργοποίησής του, είτε την αποδέχονταν οριστικά και αμετάκλητα, δεν θα βίωνε αυτό που βιώνει σήμερα: Να τον αντιμετωπίζουν πλέον όλοι τουλάχιστον με καχυποψία. Αλλά είναι και αυτό είναι είδος προσφοράς του ναυάρχου. Ανέδειξε την νοοτροπία που υπάρχει στο πολιτικό σύστημα: το να μιλάς με τους αντιπάλους είναι «έγκλημα». Ή εμείς ή αυτοί…
