Με την ακρίβεια και το κύμα ανατιμήσεων τα πράγματα είναι σχετικά δεδομένα κυρίως ως προς τα αίτια. Οι αυξήσεις στα ενεργειακά προϊόντα, τα μέταλλα, τα τρόφιμα και το κόστος των μεταφορικών έχουν πυροδοτήσει μια σειρά ανατιμήσεων σε όλη την Ευρώπη, με τις προβλέψεις να θέλουν τον πληθωρισμό του Αυγούστου, σε ευρωπαϊκό επίπεδο να φτάνει για πρώτη φορά από το 2008 στο 3%.
Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι τόσο αόριστα όσο θέλουν να τα παρουσιάζουν τα κόμματα. Ένα πραγματικό ανάχωμα στις ανατιμήσεις θα μπορούσε να είναι η μείωση της φορολογίας. Αξίζει μόνο να θυμηθούμε ότι τα 100 ευρώ του πετρελαίου τα 65 είναι φόροι. Το ερώτημα λοιπόν είναι πόσα περιθώρια υπάρχουν για σοβαρές μειώσεις φόρων;
Τα περιθώρια είναι η αλήθεια ότι δεν είναι πολύ μεγάλα, ούτε υπάρχει η αισιοδοξία πως θα βρεθούν όταν για παράδειγμα από Βερολίνο μεριά ακούγεται ότι θα πρέπει να σταματήσει η χαλαρή νομισματική πολιτική και να ανέβει το κόστος του χρήματος. Από την άλλη τα οικονομικά της Ελλάδας δεν αντέχουν και πολλές μειώσεις των φόρων δεδομένου ότι λόγω της πανδημίας βρεθήκαμε σε καθεστώς συρρίκνωσης του ΑΕΠ.
Από την άλλη όμως ούτε οι εργαζόμενοι μπορούν να αντέξουν ένα κύμα ανατιμήσεων, ούτε φυσικά και οι επιχειρήσεις μπορούν να απορροφήσουν τις ανατιμήσεις, όντας σε καθεστώς πίεσης από τις συσσωρευμένες υποχρεώσεις λόγω lockdown.
O γρίφος είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολος και καλείται η Κυβέρνηση να λύσει το γόρδιο δεσμό. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο με «επαναστατικά» μέτρα και όχι με επιδοματικές πολιτικές.
