Το χαρτί ενός αντί-ΝΔ μετώπου : Ο φόβος των μικρών ότι θα βάλουν νερό στο μύλο του ΣΥΡΙΖΑ και η προοπτική της απλής αναλογικής

Στην περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το λεγόμενο αντι-σύριζα μέτωπο καλώς ή κακώς διαμορφώθηκε και «άγγιξε» μια μερίδα κόσμου. Με μεγάλο ευνοημένο τη ΝΔ φυσικά.

Εξάλλου, δεν ήταν η πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση που αρκετοί πολίτες ψήφιζαν όχι αυτόν που ήθελαν, αλλά ψήφιζαν για να φύγει αυτός που δεν ήθελαν. Με την ίδια λογική φαίνεται πως στο παρασκήνιο υπάρχουν διεργασίες στα κόμματα της αντιπολίτευσης, έτσι ώστε να βρεθεί μια κοινή συνισταμένη που θα δημιουργήσει ένα αντιδεξιό ή αντιμητσοτακικό μέτωπο. Μια συνισταμένη που αναζητείται ανάμεσα στις δυνάμεις που έχουν αναφορές στην Αριστερά. Έτσι, φυσικά αποκλείεται από αυτό τον «κοινό τόπο» ο Βελόπουλος.

Δεν φαίνεται όμως να είναι και τόσο εύκολο να γίνει κάτι τέτοιο, όσο το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε εσωκομματική διαδικασία για νέο αρχηγό και όταν μάλιστα διαφαίνεται ισχυρή η πιθανότητα αλλαγής στην ηγεσία του κόμματος. Από την άλλη το ΚΚΕ, μαθημένο στο «όχι σε όλα και προς όλους» μοιάζει αδύνατο να συναινέσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ με το Γιάνη και το «Μέρα25» θεωρητικά έχουν κάποιες πιθανότητες να συμβαδίσουν. Αλλά μετά τα γεγονότα του 2015, το χάσμα ανάμεσά τους δεν έχει κλείσει. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι μάλλον δύσκολα θα μπουν οι μικρότεροι στη διαδικασία ενός ενιαίου αντί-ΝΔ μετώπου, υπό την έννοια ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ο ευνοημένος θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως σε αυτό το επιχείρημα αντιτείνει ότι η απλή αναλογική που θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές, δεν ευνοεί κανένα, αντιθέτως -όπως λένε στην Κουμουνδούρου- δίνει την προοπτική της δεύτερης –αν όχι και της πρώτης- εντολής σχηματισμού κυβέρνησης…