Η Γιαννακά κράζει το Λιβανό, επειδή δεν επέκρινε το Μητροπολίτη Κοσμά την ημέρα της εκδημίας του

Αφού διήλθε από την πολιτική ζωή της Αιτωλοακαρνανίας ως διάττοντας αστέρας, έχοντας αναδειχθεί μέσα από τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα που είχαν τις γνωστές σχέσεις με το καθεστώς του ολετήρα της Ελλάδας, Κώστα Σημίτη, η πρώην βουλευτής Σοφία Γιαννακά επέστρεψε στη δημοσιογραφία. Χωρίς βέβαια να απασχολεί ιδιαίτερα με τα… ρεπορτάζ της ή με όσα γράφει. Ωστόσο στην εκδημία του Μητροπολίτη Κοσμά φαίνεται πως βρήκε την αφορμή να προκαλέσει και να κάνει ντόρο, επικρίνοντας με σκληρό τρόπο τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Σπ. Λιβανό, που όπως λέει “δεν βρήκε τον τρόπο να εκφράσει έστω μια αιχμή για τη στάση του μητροπολίτη Κοσμά απέναντι στην πανδημία”

Σε άρθρο της στο iefimerida.gr “στολίζει” τον Σπ. Λιβανό, αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο… Το χειρότερο σημείο στο άρθρο της είναι ότι για να γίνει πειστική η κριτική της προς τον Σπ. Λιβανό επικαλείται διάφορες αιχμηρές δηλώσεις για τη στάση του Μητροπολίτη Κοσμά στα μέτρα κατά της πανδημίας. Και φτάνει στο πραγματικά αχαρακτήριστο σημείο να χρησιμοποιήσει ακόμη και μια φράση από τον επικήδειο λόγο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου: «…Ο Θεός του επεφύλαξε και οδυνηρό τέλος με το οποίο πράγματι ετελειώθη, διότι το τέλος της βιολογικής ζωής, όταν ο άνθρωπος πιστεύει στο Θεό, είναι τελείωση και ολοκλήρωση».

Είναι πραγματικά να απορεί κανείς που βρίσκεται η αιχμή σε αυτά τα λόγια του Μητροπολίτη Ιεροθέου… Υπήρχε ποτέ περίπτωση ένας Μητροπολίτης να αφήσει αιχμές στο επικήδειο λόγο του έχοντας μπροστά του το σκήνωμα του εκλιπόντος; Πόσο μάλλον όταν εν προκειμένω μιλάμε για δύο Μητροπολίτες που γνωρίζονταν από τα μαθητικά τους χρόνια; Δυστυχώς όμως η αρθρογράφος ανεξαρτήτως του τι ακούει και τι διαβάζει, αντιλαμβάνεται αυτά που θέλει να αντιληφθεί ή ακόμη αυτά που φαντασιώνεται… Είναι άραγε η ημέρα που ένας άνθρωπος φεύγει από τη ζωή ή η μέρα της κηδείας του η κατάλληλη στιγμή για να τον επικρίνει κανείς; Δυστυχώς όμως αυτό ήθελε η Σ. Γιαννακά να κάνει ο Σπ. Λιβανός… Και δυστυχώς αυτό χαρακτηρίζει το ήθος της Σ. Γιαννακά.

Δεν περιμέναμε φυσικά από τη Σ. Γιαννακά να έχει την νηφαλιότητα να κρίνει ότι τα όσα ειπώθηκαν σε βάρος του μακαριστού Μητροπολιτή Κοσμά ήταν υπερβολικά σε βαθμό συκοφαντικής δυσφημίσεως, γιατί ποτέ δεν υπήρξε διαπρύσιος αρνητής των εμβολίων, δεν υπάρχει πουθενά ένα κήρυγμά του ή μια ομιλία του που να παροτρύνει τους πιστούς να μην εμβολιαστούν (εναντιώθηκε βέβαια στα μέτρα κατά της πανδημίας, αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο). Δεν βρήκε όμως το θάρρος η Σ. Γιαννακά να κουνήσει ποτέ το δάκτυλο σε αυτούς που παίρνουν ιατρικές συμβουλές από το μοναχούς και ιερωμένους. Στο απυρόβλητο αυτοί για τη Σ. Σοφία Γιαννακά…

“Δεν είναι δυνατόν υπουργός μιας μεταρρυθμιστικής κεντροδεξιάς κυβέρνησης να περιορίζεται σε εγκωμιαστικά επίθετα για έναν καλό, αλλά σκληρό αρνητή μητροπολίτη” λέει για το Σπ. Λιβανό η Σ. Γιαννακά. Η Σοφία Γιαννακά που είχει πολιτικό της πρότυπο την Άννα Διαμαντοπούλου, την εκπληκτική αυτή μεταρρυθμίστρια που επί των ημερών της στο Υπουργείο Παιδείας οι μαθητές αντί για βιβλία πήρανε φωτοτυπίες… Και φυσικά δεν ξεχνάμε ότι το πρότυπο της Σ. Γιαννακά, η Άννα της φωτοτυπίας, είχε ζητήσει να αρθεί το άβατο του Αγίου Όρους.

Όσα γραφει η Σ. Γιαννακά για το Σπήλιο Λιβανό:
Ο μόνος που δεν βρήκε τον τρόπο να εκφράσει έστω μια αιχμή για τη στάση του μητροπολίτη Κοσμά απέναντι στην πανδημία ήταν ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Σπήλιος Λιβανός. Όταν μάλιστα πολιτεύεται σε ένα νομό που σπάει τα ρεκόρ σε κρούσματα και ανεμβολίαστους, είναι από καιρό στο κόκκινο και έχει σοβαρές ελλείψεις σε ΜΕΘ και υγειονομικό προσωπικό. Σε ανάρτησή του, λοιπόν, εξέφρασε λύπη και οδύνη για την απώλεια του «σεπτού ιεράρχη και ποιμένα». Και συνέχισε με ένα κατεβατό εγκωμίων για τον «Πιστό και άοκνο εργάτη της Ορθοδοξίας και του λόγου του Θεού», για «το φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο του», για «το σπουδαίο έργο στην κοινωνία, έχοντας στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τη στήριξη των αδυνάμων». Ούτε λέξη για τον κίνδυνο του κορωνοϊού, ούτε μια υποψία παραίνεσης για σεβασμό των υγειονομικών μέτρων μπροστά στην τεράστια απειλή.

Δεν είναι δυνατόν υπουργός μιας μεταρρυθμιστικής κεντροδεξιάς κυβέρνησης να περιορίζεται σε εγκωμιαστικά επίθετα για έναν καλό, αλλά σκληρό αρνητή μητροπολίτη.Ως υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης είναι μέλος μιας κυβέρνησης που αντιμετωπίζει ένα ακραίο μέτωπο αντιεμβολιαστών, παίρνει αντιδημοφιλή μέτρα για να τους πείσει και να τους περιορίσει, βάζει πρόστιμα στους αρνητές και πληρώνει μεγάλο πολιτικό κόστος από τους περιορισμούς που επιβάλλει. Όποιος διαφωνεί με τα παραπάνω ή πιστεύει ότι δεν αφορούν τους δικούς του ψηφοφόρους, παραιτείται από υπουργός. Διαφορετικά, είναι άκρως υποκριτικό το πρωί να καμώνεσαι τον μεταρρυθμιστή, δίπλα στον Μητσοτάκη, και το βράδυ να ακκίζεσαι με τους αρνητές που αποδυναμώνουν ή σαμποτάρουν το έργο του.

Οι υπουργοί δεν είναι τουριστικοί επισκέπτες που επιλέγουν τις οάσεις και αποφεύγουν τα ξερονήσια, κατά βούληση. Αντίθετα, δουλειά τους είναι να κολυμπούν στα βαθιά, να σηκώνουν πολιτικό κόστος από τις πλάτες του πρωθυπουργού που τους διόρισε στη θέση, να μεταφέρουν στην κοινή γνώμη τα μηνύματα και να ανοίγουν δρόμους σε δύσκολες αποφάσεις, μεταρρυθμίσεις και καινοτομίες. Γιατί, αλλιώς, αν υπουργός σημαίνει να παριστάνεις τον πολιτευτή του ’70, να βγαίνεις στις φωτό με ύφος χιλίων καρδιναλίων, να αποφεύγεις τα δύσκολα και να φροντίζεις μόνο για το ποίμνιο των ψηφοφόρων, τι τη χρειαζόμαστε την κυβέρνηση; Να διορίσουμε το «Just the 2 of Us» στο υπουργικό, που μας εκνευρίζουν λιγότερο!