Ανακούφιση πανευρωπαϊκή για τη νίκη του Μακρόν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές. Όμως αυτό είναι ένα εντελώς λάθος συναίσθημα.
Η Λεπέν μπορεί να έχασε τις εκλογές, αλλά οι θέσεις που εκπροσωπεί κερδίζουν αργά πλην σταθερά έδαφος. Αξίζει μόνο θυμηθεί κανείς ότι το 2002, ο Ζαν-Μαρί Λεπέν ηττήθηκε από τον Ζακ Σιράκ, με ποσοστό 18% έναντι 82%. Σήμερα, δυο δεκαετίες αργότερα, η κόρη του έφτασε στο 42%. Βέβαια η κόρη έχει μετακινηθεί πολύ από τις θέσεις του πατρός –και αυτό εν πολλοίς αποσιωπάται στην Ελλάδα- και μπροστά του φαίνεται πολύ πιο mainstream και όχι τόσο ακραία. Ακόμη χειρότερα όμως, αν δεχθούμε ότι η κόρη παραμένει το ίδιο ακροδεξιά με τον πατέρα της θα πρέπει να προβληματιστούμε, η Ευρώπη βασικά να προβληματιστεί και οι Βρυξέλλες, τι κάνουμε τόσο λάθος και γιγαντώνονται τα άκρα.
Γιατί, η αντισυστημική ψήφος είτε λέγεται Λεπέν, είτε Όρμπαν, είτε Γκρίλο, παραμένει απειλητική; Πρέπει να κατανοήσουν οι ηγεσίες της Ευρώπης τι οδηγεί όλο και περισσότερους εκεί;
