Ένα νοικοκυριό που θα κάψει 300 κιλοβατώρες ρεύμα το Σεπτέμβριο θα επιβαρυνθεί με 45 ευρώ, παρά την κρατική επιχορήγηση που καλύπτει περίπου το 80% της αύξησης του κόστους του ρεύματος.
Για την ενεργειακή κρίση μπορεί κανείς να πει πολλά, ωστόσο είναι βέβαιο πως η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεν είναι βιώσιμη. Δεν είναι βιώσιμη ούτε για τους πολίτες, ούτε για το Κράτος. Οι πολίτες μέσα σε ένα γενικότερο περιβάλλον ανατιμήσεων και με τον πληθωρισμό να τρέχει πάνω από 10%, από την άλλη και το Κράτος όταν αναγκάζεται να δίνει 1,9 δισ. για την επιδότηση μόνο ενός μήνα στο ρεύμα, είναι βέβαιο ότι δεν θα αντέξει για πολύ να το κάνει. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης η κατάσταση δεν διαφέρει και πολύ… με τις τιμές χονδρεμπορικής του ρεύματος να βρίσκονται στο… θεό. Το κεντρικό ζήτημα σε αυτή την κρίση, γιατί υπάρχουν αρκετά επιμέρους ζητήματα που διαφέρουν από χώρα σε χώρα, είναι ότι η ευρωπαϊκή πολιτική ενέργειας απέτυχε παταγωδώς. Και πρέπει να αλλάξει!
Γιατί όταν αυξάνεις την εξάρτησή σου από το φυσικό αέριο του Ρώσου, δεν μπορείς μετά να είσαι εναντίον του. Αν η Ευρώπη είχε αρχίσει να μειώνει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο μετά το 2014 και την προσάρτηση της Κριμαίας, τα πράγματα σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Όταν όμως αυτή η εξάρτηση έχει αυξηθεί, τα πράγματα σήμερα εξελίσσονται αναμενόμενα από τη στιγμή που έπαψες να κάνεις την… πάπια… (βλ. Κριμαία) στα νέα νταηλίκια των Ρώσων στην Ουκρανία.
Όλο αυτό θα έχει πολιτικές συνέπειες στην Ευρώπη και δεν εννοούμε μια εναλλαγή κομμάτων στην διακυβέρνηση. Θα έχει βαθύτερες πολιτικές επιπτώσεις, με τη «φυγή» μέρους της κοινωνίας προς τα άκρα, το λαϊκισμό και την αποστασιοποίηση…
