Η Εστίαση Αγρινίου απαντά για τον ΕΟΠΥΥ : Καταντήσαμε να θέλουμε όχι μόνο να πεθάνει η κατσίκα αλλά και ο ίδιος ο γείτονας

Η Ένωση Επαγγελματιών Εστίασης, Αναψυχής, Ψυχαγωγίας Αγρινίου συγκαταλέγεται σε εκείνους οι οποίοι αντιδρούν δημόσια στο κλείσιμο του ΕΟΠΥΥ, στη μεγαλύτερη πόλη της Αιτωλοακαρνανίας.
Οι εκπρόσωποι του κλάδου καυτηριάζουν τη λήψη αποφάσεων με οικονομικά κριτήρια όταν αυτές αφορούν συνανθρώπους μας, χρόνια πάσχοντες. Μάλιστα αφήνουν αιχμές, με στόχευση την πρόσφατη ανακοίνωση του Εμπορικού Συλλόγου Μεσολογγίου, για όσους χαίρονται με το σχεδιασμό για κατάργηση, σημειώνοντας ότι καταντήσαμε να μη θέλουμε να πεθάνει μόνο η κατσίκα του γείτονα αλλά ο ίδιος ο γείτονας.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:
“Η μετάβαση από την πανδημία στην κανονικότητα μας προσγείωσε απότομα στην καθημερινότητα αλλά κυρίως στα τοπικά προβλήματα που δεν έχουν τέλος.

Η αποδυνάμωση της πόλης μας για την οποία δεν υπάρχει κανένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης από το κράτος παρά μόνο μαρασμός, ξηλώνοντας οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει την τοπική οικονομία όπως η κατάργηση τριών Πανεπιστημιακών Τμημάτων, έχει και συνέχεια.Η κατάργηση του Φαρμακείου του ΕΟΠΥΥ στο Αγρίνιο και η μεταφορά αυτού στο Μεσολόγγι φέρει ένα διόλου ευκαταφρόνητο κοινωνικό κόστος που το επωμίζονται συνάνθρωποι μας με σοβαρές αναπηρίες (νεφροπαθείς, καρκινοπαθείς, μεταμοσχευμένοι και άλλοι με χρόνιες σοβαρές παθήσεις).

Μάλλον μπέρδεψαν τα φάρμακα με τις ηλεκτρονικές αγορές. Ξεχνάνε ότι αφορά ανθρώπινες ζωές και όχι εμπορεύματα. Είναι απαράδεκτο να γίνονται περικοπές σε τομείς που αφορούν την δημόσια υγεία και να τις επικροτούμε σαν άσκοπη σπατάλη κρατικών πόρων.Εκτιμούμε ότι κάπου έχουν χαθεί στην μετάφραση και βάζουν λάθος προτεραιότητες. Συγνώμη, πρόκειται για ειδικές κατηγορίες ασθενών… το έχουμε καταλάβει; Μιλάμε για 600 συνολικά χρόνια πάσχοντες, που εξυπηρετούνται από το φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ στο Αγρίνιο.

Που είναι η αρχή του κοινωνικού κράτους που αποτελεί την βασική σταθερή του Δημοκρατικού πολιτεύματος; Τι έχει άραγε αξία;

Σαν κοινωνία έχουμε φτάσει στο σημείο που δεν θέλουμε πια μόνο να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, θέλουμε να πεθάνει ο ίδιος ο γείτονας, έτσι καταντήσαμε.
Όλα έχουν εξευτελιστεί και εμείς ακόμη ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο, αλλά κάθε μέρα καταλαβαίνουμε ότι δεν θα γίνει σχεδόν τίποτα. Το λάθος που κάνουμε είναι ότι μένουμε στα προβλήματα προσκολλημένοι, βρίσκουμε πρόβλημα στο πρόβλημα και όχι λύση στο πρόβλημα.

Τουλάχιστον αφού δεν μπορούμε όλοι μαζί να παλέψουμε για το μέλλον μας, ας κάνουμε την διαφορά και ας προσπαθήσουμε να γίνουμε κάθε μέρα καλύτεροι, μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας μήπως και γίνει από εκεί η αρχή ελπίζοντας ότι θα ξυπνήσουμε από τον λήθαργο”.