Γίνεται μια μεγάλη κουβέντα αναφορικά με τις μαζικές διαδηλώσεις με αφορμή το δυστύχημα στα Τέμπη.
Δεκάδες χιλιάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν για την τραγωδία στα Τέμπη. Για να ζητήσουν Δικαιοσύνη. Για να εκφράσουν τη θλίψη τους. Για να συμπαρασταθούν στις οικογένειες των θυμάτων. Να ζητήσουν δικαίωση για τα θύματα της τραγωδίας. Σίγουρα αυτή τη στιγμή υπάρχει μια συναισθηματική συσσώρευση στην κοινωνία. Η απώλεια τόσων ανθρώπων, τόσο άδικα, εντυπώνεται στο «υποσυνείδητο» της κοινωνίας.
Το πως αυτή η συσσώρευση θα «ξεσπάσει» πάνω στην κάλπη και πόση από αυτή τη συσσώρευση ενδεχομένως να έχει κάπως εκτονωθεί ή καταλαγιάσει μέχρι να στηθούν κάλπες, κανείς δεν το ξέρει.
Το βέβαιο είναι ότι η ελληνική κοινωνία από την χρεωκοπία του 2010 και μέχρι σήμερα έχει συσσωρεύσει πολλές κρίσεις και πολλές στιγμές αναξιοπρέπειας. Γι’ αυτό και γίνεται επιρρεπής στα «ξεσπάσματα» και στο λαϊκισμό…
Και παράλληλα με τις αλλεπάλληλες κρίσεις των τελευταίων ετών η κοινωνία μοιάζει «κουρασμένη» και «απηυδισμένη» από την παρακμή της χώρας σε πολλά επίπεδα και κυρίως από την αποτυχημένη προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να βγάλει τη χώρα στο ξέφωτο.
