Δύσκολα θα στοιχημάτιζε κάποιος σε κάτι διαφορετικό. Ο Εμπορικός Σύλλογος Αγρινίου αποφάσισε και φέτος το κλείσιμο των καταστημάτων για τα Σάββατο του Ιουλίου και του Αυγούστου με εξαίρεση το πρώτο και το τελευταίο. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τον τρόπο με τον οποίο πάρθηκε αυτή η απόφαση, αλλά και δεν έχει και τόση σημασία. Αυτό που μετρά περισσότερο είναι το γεγονός ότι η πρόταση του Συλλόγου, πρόκειται περί πρότασης και όχι δεσμευτικής απόφασης, έχει αντίκτυπο περίπου σα να είναι δεσμευτική απόφαση, γιατί δημιουργεί κλίμα στην αγορά. Δίνει τον τόνο.
Το ερώτημα όμως δεν είναι αν «στέκει» η γνώμη 100 ή 150 ανθρώπων να επηρεάζει σχεδόν 2.000 επιχειρήσεις και τη ζωή μιας ολόκληρης πόλης. Αν υποθέσουμε ότι οι μισοί καταστηματάρχες και επιχειρηματίες του Αγρινίου (από το σύνολο, δηλαδή και αυτοί που δεν εγγεγραμμένοι στο Σύλλογο) θέλουν ανοικτά τα καταστήματα τα Σάββατα, γιατί δεν οργανώνονται διαφορετικά, αφού είναι δεκαπλάσιοι;
Θα μπορούσαν όχι απλώς να δημιουργήσουν έναν δεύτερο φορέα, αλλά τουλάχιστον να κάνουν μια κίνηση στα social media, όπου η κάθε επιχείρηση θα δηλώνει την πρόθεσή της να διατηρήσει το κατάστημά της ανοικτό. Ας φανταστούμε το κλίμα: η γνώμη των 100 ή 150 από τη μια και η γνώμη των 1.000 από την άλλη… Δυστυχώς όμως αυτή είναι τα επίχειρα της σιωπής… Και έτσι η πλειοψηφία παραμένοντας σιωπηλή, γίνεται defacto μειοψηφία.
