Οι επιπτώσεις των καταστροφικών πυρκαγιών που έπληξαν και φέτος στην Ελλάδα είναι δύσκολο να αποτιμηθούν ακριβώς, καθώς αφορούν το περιβάλλον, τις ιδιωτικές περιουσίες, τη δημόσια περιουσία και πάρα πολλά άλλα ζητήματα. Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο είναι βέβαιο ότι αυτές οι μεγάλες πυρκαγιές έχουν επιπτώσεις πολλών δισεκατομμυρίων και για αυτό ακριβώς το λόγο θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να ομονοήσει στο γεγονός ότι χρειάζονται αντίστοιχα επενδύσεις πολύ μεγάλων κονδυλίων, προκειμένου να υπάρξει η κατάλληλη πρόληψη αλλά να ενισχυθούν και τα μέσα της δασοπυρόσβεσης.
Υπάρχει και μία ακόμα επίπτωση, η οποία είναι περισσότερο σε ένα συμβολικό επίπεδο και είναι επίσης δύσκολο να αποτιμηθεί ακριβώς σε χρήματα. Είναι η εικόνα πού βγάζει η χώρα προς τα έξω. Το γεγονός ότι η φωτιά φτάνει μέχρι την αποθήκη πυρομαχικών ίσως της σημαντικότερης αεροπορικής βάσης της Πολεμικής Αεροπορίας, σε έναν δηλαδή θεωρητικά από τους πιο ασφαλείς χώρους, είναι αρκετό για να μας γελοιοποιήσει. Παρόμοια είναι και η περίπτωση με την εκκένωση του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης. Η γεωπολιτικά αναβαθμισμένη Αλεξανδρούπολη λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της εκεί παρουσίας των Αμερικανών, χάνει από την «αίγλη» της , όταν η φωτιά φτάνει στην είσοδο της πόλης. Τι εικόνα άραγε μπορούν να έχουν πλέον οι Αμερικανοί για την Αλεξανδρούπολη και την ασφάλεια της περιοχής;
Αυτό εγείρει πολλά ερωτηματικά αναφορικά και με τους εμπρηστές στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Εκείνο που προέχει είναι να συνειδητοποιήσει το πολιτικό σύστημα της χώρας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για επικοινωνιακά παιχνίδια μετά από τις πυρκαγιές. Χρειάζονται σοβαρές δράσεις και μέτρα εδώ και τώρα.
