Κάθε φορά που μια κυβέρνηση αποφασίζει χωροταξικά θέματα σε φορείς και υπηρεσίες του Δημοσίου νομοτελειακά θα υπάρχουν αντιδράσεις και δυσαρεστημένοι, όσο και να προσπαθήσει η κυβέρνηση. Και αυτό γιατί κάθε τοπική κοινωνία έχει κάτι υπερασπιστεί από τα… «κεκτημένα» της.
Η πρόσφατη διαμάχη Αγρινίου και Μεσολογγίου μοιραία αναζωπυρώθηκε από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να «διαγνώσει» ότι ο μεγαλύτερος νομός αξίζει την εξαίρεση να διατηρηθούν τα δύο Πρωτοδικεία ως αυτόνομα. Αλλά οφείλω να σας πληροφορήσω ότι ακόμη και στην περιοχή που σχεδόν προκλητικά δόθηκε εξαίρεση υπάρχουν αντιδράσεις… Η Πέλλα θεωρήθηκε παραμεθόριος και τα Πρωτοδικεία Έδεσσας και Γιαννιτσών διατηρούνται στο νέο δικαστικό χάρτη ως έχουν.
Στην Πέλλα όμως υπάρχει και η Αριδαία, που βγαίνει παραπονούμενη με το νέο δικαστικό χάρτη, γιατί οι τοπικοί φορείς λένε ότι το Ειρηνοδικείο της Αριδαίας δεν πρέπει να κλείσει, αλλά να αναβαθμιστεί σε περιφερειακή έδρα του Πρωτοδικείου της Έδεσσας… Κάτι σαν αυτό που κάνει το Υπουργείο Δικαιοσύνης με το Ειρηνοδικείο της Ναυπάκτου, που είναι και το μόνο που γλιτώνει το λουκέτο από αυτά της Αιτωλοακαρνανίας.
Εμ πόλεις που απέχουν 50 και 90 χλμ από τη Θεσσαλονίκη θεωρήθηκαν παραμεθόριες, εμ παραπονιέται και η Πέλλα για το δικαστικό χάρτη… Ακόμη και το Αγρίνιο που φαίνεται να είναι ο «νικητής» της αντιπαράθεσης στο δικαστικό χάρτη έχει τα παράπονά του. Στα σχόλια της διαβούλευσης κάποιοι ζητούν οι Δημοτικές Ενότητες Αρακύνθου, Μακρυνεία και Αγγελοκάστρου να υπαχθούν στην κατά τόπον αρμοδιότητα του Πρωτοδικείου Αγρινίου, καθώς σήμερα υπάγονται στο Μεσολόγγι.
Οπότε από κυβερνητικής απόψεως για να μην ακούς παράπονα, δεν πρέπει να ακουμπάς τη χωροταξία….