Στο επίλογο του τελευταίου μήνα του καλοκαιριού, με το δύσκολο φθινόπωρο να ξεπροβάλλει στον ορίζοντα, διακριτικά αλλά… επίμονα, η συλλογική ψυχολογία που διαμορφώνεται στην κοινωνία, προετοιμάζει το έδαφος για τις επόμενες πολιτικές εξελίξεις. Σύνθετες και πολυεπίπεδες. Ενδεχομένως ραγδαίες, σε κάθε περίπτωση ωστόσο, σεισμικές…
Η περίοδος της διαφυγής από την καθημερινή ρουτίνα, που προσφέρουν οι όποιες διακοπές της καλοκαιρινής περιόδου, διευκολύνει την επώαση της αντίδρασης. Της αμφισβήτησης της πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί. Της αναζήτησης επόμενων προορισμών.
Η ελληνική κοινωνία, βαθιά συναισθηματική και με περίσσευμα αχαλίνωτου ψυχισμού, δεν έχει συνέλθει ακόμη από την κακοποίηση της περιόδου της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων. Κακοποίηση οικονομική, κακοποίηση ηθική, κακοποίηση αξιακή. Οι Έλληνες, ειδικά στις γενιές που διατηρούν ζωντάνια και επαφή με την καθημερινή δράση, παραγωγή και δημιουργία, λαχταρούν για «διόρθωση» των δεινών της μνημονιακής συντριβής.
Ανεξάρτητα του ρεαλιστικού περιεχομένου αυτών των επιθυμιών, οι προσδοκίες της κοινωνίας, όπως διαμορφώνονται κάθε φορά σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο, δίνουν τον τόνο και καθορίζουν τις εξελίξεις σε επίπεδο δημόσιας σφαίρας. Εθνικής διαδρομής. Το σημείο συνάντησης ανάμεσα στις προσδοκίες της κοινωνίας και των δυνατοτήτων που έχει το εκάστοτε πολιτικό σύστημα να ανταπεξέλθει και να ανταποκριθεί, κρίνει και την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει κάθε φορά το κοινωνικό εκκρεμές. Το οποίο μετακινείται ήδη, προς άγνωστη και αβέβαιη ακόμη κατεύθυνση. Ο προορισμός μοιάζει να μην απασχολεί τόσο τους πολίτες.
Η ρευστότητα των συνθηκών που διαμορφώνονται στη χώρα, με αφετηρία τη μεγάλη αμφισβήτηση προς το σύστημα, παραπέμπει σε αντίστοιχες συνθήκες που διαμορφώθηκαν στον εθνικό κορμό την περίοδο της μεγάλης οργής, αναταραχής και σύγχυσης των Μνημονίων. Τότε που ανακόπηκε η εθνική πρόοδος. Τότε που σκοτείνιασε απότομα, αχρείαστα και άδικα ο εθνικός ορίζοντας.
Η εμπειρία της αποσυναρμολόγησης λειτουργεί διδακτικά. Ίσως όμως όχι και… τόσο αποτρεπτικά όσο θα περίμενε κανείς.
Του Μάνου Οικονομίδη
πηγή : ysterografa.gr