Στις προηγμένες χώρες του δυτικού κόσμου, οι δημοσκοπήαεις συνιστούν σύνθετη επιστήμη. Η μεθοδολογία, η συχνότητα, η ανάλυση, τα ποιοτικά στοιχεία, η εγκυρότητα, η αξιοπιστία. Ένα κάδρο ταυτοτικών στοιχείων που απουσιάζουν δραματικά από την Ελλάδα τα τελευταία πολλά χρόνια, διαμορφώνοντας ένα πλαίσιο απαξίωσης, αμφισβήτησης και… χλεύης για τις περισσότερες δημοσκοπικές εταιρείες, τις οποίες δεν εμπιστεύεται η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μας.
Όχι άδικα, θα σημείωνε κανείς. Από την εποχή του μακρινού 2000, όταν συγκεκριμένοι δημοσκόποι «ανακάλυψαν» την παγκόσμια πρωτοτυπία της «πρωθυπουργικής καταλληλότητας», μέχρι πρόσφατα, με την άλλη, επίσης παγκόσμια πρωτοτυπία της «εκτίμησης πρόθεσης ψήφου», που έρχεται να αλλοιώσει την πραγματικότητα της… κανονικής πρόθεσης ψήφου, στη χώρα μας και σε αντίθεση με τον υπόλοιπο προηγμένο δυτικό κόσμο, οι δημοσκοπήσεις δεν καταγράφουν το κοινωνικό κλίμα. Το επηρεάζουν, και πολλές φορές το διαμορφώνουν.
Στο ξεκίνημα μιας δύσκολης και γεμάτης αβεβαιότητας πολιτικής σεζόν, πριν και μετά τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης θα… κουραστούμε να διαβάζουμε τα ευρήματα δημοσκοπικών ερευνών. Όσοι, λίγοι, συνεχίζουν να σέβονται τον εαυτό τους, θα επιχειρήσουν να αποτυπώσουν αναλλοίωτη την πραγματικότητα που ιχνηλατούν. Οι υπόλοιποι, μόνιμα παραδομένοι στο… αυτοάνοσο της αναξιοπιστίας και της αφερεγγυότητας.
Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
πηγή : ysterografa.gr