Ο Αλέξης Τσίπρας, που µας έχει συνηθίσει να το παίζει σε διπλό ταµπλό καταπώς τον βολεύει κάθε φορά, να τα θέλει όλα δικά του και η πονηριά να γίνεται µαγκιά του, µπορεί να ενσαρκώσει ταυτόχρονα και τον ρόλο του καλού και του κακού ποιµένα. Γιατί όχι, του «καλού, του κακού και του άσχηµου» στην οµώνυµη ταινία του Σέρτζιο Λεόνε επάνω στην αγωνία του να πάρει τον «θησαυρό» της εξουσίας µέσα από τον τάφο.
Υπήρξε «µισθωτός» ποιµένας, που όταν είδε τον λύκο να έρχεται, δηλαδή τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εγκατέλειψε τα πρόβατα, δηλαδή τους συντρόφους του, και στο τέλος δεν έµεινε κολυµπηθρόξυλο στο µαντρί της Αριστεράς. Τώρα υποδύεται τον καλό ποιµένα, που µε την παραίτησή του «θυσιάζεται» για να τους σώσει και να τους ξανά µαντρώσει, εµφανιζόµενος ως ταπεινός φορέας της «ελπίδας».
Ας κάνουµε όµως και λίγο ταληράκια το περιεχόµενο του «διαγγέλµατός του» διότι και αυτό βρίθει αντιφάσεων και ακατανόητων επισηµάνσεων εκ µέρους του. Μας είπε: «Παραιτούµαι γιατί δεν µπορώ και δεν θέλω, να διατηρήσω το αξίωµα του βουλευτή, µε όσα προνό µια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνοµαι ότι η συµµετοχή µου, µε την ειδική συνθήκη µάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους µε εµπιστεύτηκαν».
Τι καταλαβαίνει κανείς µέσα από αυτό; «Εάν θέλετε να ασχοληθώ µε τα προβλήµατά σας, δεν µπορώ να το κάνω ως βουλευτής, αλλά πρέπει να µου δώσετε τη δύναµη να ξαναγίνω αρχηγός και πρωθυπουργός για να σας βοηθήσω από θέση ισχύος». Αµέσως µετά ανέφερε: «Γιατί δεν µπορώ και δεν θέλω, να συµµετέχω τυπικά σε µια Βουλή, που δηµοκρατικά απογυµνωµένη, µε ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει τον ρόλο που το Σύνταγµα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν».
Τι κάνει εδώ ο κ. Τσίπρας; Για να ικανοποιήσει τις προσωπικές του ηγετικές φιλοδοξίες, κάτι που υποδηλώνει και το πολιτικό του άγχος να επανέλθει στα πράγµατα, φτάνει στο σηµείο να αµφισβητήσει τη λειτουργία του πολιτεύµατος µέσα από τη δηµοκρατική εκπροσώπηση των πολιτών στο Κοινοβούλιο. ∆ηµοκρατία είναι δηλαδή το δίκιο του Αλέξη Τσίπρα.
Επειδή δεν του αρέσει η σύνθεση της ελληνικής Βουλής, όπως αυτή διαµορφώθηκε µε την ψήφο των πολιτών στις τελευταίες εκλογές, προπαγανδίζει την αµφισβήτησή της και τη δικαιοδοσία της, θυµίζοντας εκείνη την αλήστου µνήµης συµπεριφορά του σε µια ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή δεν είχε βγει το αποτέλεσµα που ο ίδιος επιθυµούσε σε µια ψηφοφορία, πήρε τον λόγο και αφού «κατσάδιασε» τους συντρόφους του, τους έβαλαν να ξαναψηφίσουν. Ακολούθως ανέφερε: «Παραιτούµαι όµως από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραιτούµαι από την πολιτική δράση. Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων. Και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης. Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα την κοινωνία και τις ανάγκες της. Απελευθερωµένος από αξιώµατα, δεσµεύσεις και µη χανισµούς, που δεν µπορούν πια να την εκφράσουν». Αλήθεια πώς να ερµηνεύσει κανείς την αναφορά του αυτή και τι εξήγηση να δώσει στο περιεχόµενό της;
Για να αφουγκραστεί κάποιος την κοινωνία πρέπει να παραιτηθεί από βουλευτής; ∆ηλαδή όσοι είναι βουλευτές δεν αφουγκράζονται τις ανάγκες της κοινωνίας και ο κ.Τσίπρας τους παρακινεί να ακολουθήσουν το παράδειγµά του; ∆ηλαδή τον κ. Τσίπρα «τζάµπα» τον πλήρωνε ο ελληνικός λαός εδώ και έξι χρόνια; Γι’ αυτό δεν µίλαγε ποτέ ως βουλευτής επειδή δεν άκουγε και δεν αφουγκραζόταν την κοινωνία;
πηγή : parapolitika.gr
Ακολουθήστε το agrinioculture.gr στο GoogleNews και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσειςΔιαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία στο ΑγρίνιοCulture.gr
