Έχει πάντως μεγάλη πλάκα το γεγονός ότι κάθε φορά που υφιστάμεθα μία ήττα εδώ στο Αγρίνιο, βγαίνουν κάποιοι και λένε ότι αντί να είχαμε την τάδε ή τη δείνα αρνητική εξέλιξη, θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει εκείνο και εκείνο…
Το «θα μπορούσε» και μάλιστα κατόπιν εορτής δεν έχει απολύτως κανένα νόημα!
Μία πολύ χαρακτηριστική περίπτωση είναι το παλιό νοσοκομείο Αγρινίου καθώς την περίοδο που φαίνονταν ότι θα ολοκληρώνονταν προσεχώς το νέο κτίριο του νοσοκομείου, η πόλη και οι φορείς της κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου και κανείς δεν μίλησε, δεν διεκδίκησε μία λύση, μία άλλη χρήση για την επόμενη μέρα του κτιρίου. Έτσι σήμερα έχουμε ένα ρημαδιό στο παλιό νοσοκομείο, 13 χρόνια μετά την εγκατάλειψή του.
Η νέα ήττα του Αγρινίου είναι ότι τα τελευταία σχεδόν επτά χρόνια διεκδικούμε δημόσια έκταση 240 στρεμμάτων στο Αγγελόκαστρο για τη δημιουργία Επιχειρηματικού Πάρκου στην περιοχή και αντ’ αυτού βλέπουμε την ΕΤΑΔ να ετοιμάζεται να παραχωρήσει 3.000 στρέμματα στην παλιά κοίτη του Αχελώου για τη δημιουργία μεγάλου φωτοβολταϊκού πάρκου.
Και τώρα ακούσαμε να λέγεται ότι θα μπορούσε στη συγκεκριμένη έκταση να δημιουργηθεί ένα θεματικό πάρκο αφιερωμένο στον Ηρακλή και τους άθλους του, με έμπνευση από την πάλη του Ηρακλή με τον Αχελώο, που είναι και το έμβλημα του δήμου Αγρινίου. Και βάζουμε και το ai να φτιάξει κάποιες μακέτες, σαν αυτές του Σημίτη, τις βλέπει κανείς και καταλαβαίνει ότι το «Hercules theme park» θα κόστιζε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ…
Τώρα όμως είναι αργά για ιδέες και για το τι θα μπορούσε να γίνει. Πάντοτε κινούμαστε (πολύ) πίσω από τις εξελίξεις.