«Το νερό είναι και θα παραμείνει δημόσιο αγαθό, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας» διαμηνύει η κυβέρνηση με αφορμή τη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου για το εθνικό σχέδιο για τα ύδατα και το νέο μοντέλο διαχείρισης των υδάτων στη χώρα.
Το νερό είναι βεβαίως δημόσιο αγαθό, αλλά δεν είναι τζάμπα. Τζάμπα είναι στο ποτάμι, αλλά στη βρύση του σπιτιού για να έρθει έχει κόστος. Πάντοτε είχε κόστος, ανεξαρτήτως κυβέρνησης.
Προκύπτουν όμως δύο βασικά ερωτήματα. Το ένα έχει να κάνει το αν θα αλλάξει η τιμολογιακή πολιτική στις περιοχές που δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα λειψυδρίας. Αν για την υδροδότηση της Αττικής αναγκαστούμε στο μέλλον να πάμε σε ηλεκτροβόρες μονάδες αφαλάτωσης, λογικό είναι το κόστος να αυξηθεί. Στο Αγρίνιο όπως που δεν θα χρειαστούμε μονάδες αφαλάτωσης, τι τιμολόγιο θα επιβάλλει η «ΕΥΔΑΠ επαρχίας»; Το δεύτερο ερώτημα βεβαίως έχει να κάνει με τα χρέη των ΔΕΥΑ… «Επειδή το χαρίζω χρέη, χαρίζω οικόπεδα», μάλλον έχει τελειώσει το ερώτημα είναι για παράδειγμα τα χρέη των ΔΕΥΑ με την «ΕΥΔΑΠ επαρχίας» θα «επιμεριστούν» στους πολίτες και των περιοχών, που η τοπική ΔΕΥΑ δεν έχει χρέη; Δεν θα είναι άδικο αυτό;