Μια «μπερδεμένη» χώρα αναζητεί το καθαρό μυαλό, την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητα, και φυσικά την ταυτοτική έμπνευση για να μην υποκύψει στον πειρασμό του… μπουρλότου στις εκλογές του μέλλοντος. Να μην επαναλάβει τον εαυτό της, όπως τουλάχιστον εκδηλώθηκε την προηγούμενη δεκαετία, την περίοδο της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, οι ολέθριες συνέπειες των οποίων αφαίρεσαν οξυγόνο από το εθνικό μέλλον, και καταδίκασαν γενιές Ελλήνων σε φτωχοποίηση, οικονομική, ηθική, αξιακή και συνειδησιακή.
Λες και πάνω από τη χώρα πλανάται ένα σύννεφο παρακμής, με προϊούσα φθορά, που διαμορφώνει συνθήκες συσσώρευσης ενός υπερτροφικού συνωστισμού αρνητικών συναισθημάτων. Απογοήτευση, απόγνωση, οργή, αδιαφορία για την υπεράσπιση του κεκτημένου της συντεταγμένης πορείας προς το μέλλον, με όρους συντεταγμένης προόδου, η θέαση της οποίας θα είναι κοινή και βιωματική στην απτή καθημερινότητα, όχι στο αδιευκρίνιστο και ταυτοτικά μεταβαλλόμενο μέλλον.
Οι… σκιές κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων πολλαπλασιάζονται. Η ένταση ενισχύεται. Η συνθήκη είναι αχρείαστη αλλά πιθανότατα αναπόφευκτη. Και επιβαρύνεται από τη σκανδαλιστική υστέρηση και απουσία ενός πολιτικού προσωπικού που θα μπορούσε να εμπνεύσει, να καθοδηγήσει, να παραμερίσει τη φθορά. Να διορθώσει το μέλλον, που και σήμερα φαντάζει χλωμό και μελαγχολικό.
Το παράδειγμα της μνημονιακής καταστροφής
Η περίοδος της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων μας προσφέρει ένα ζωηρό, όσο και επώδυνο και βιωματικό παράδειγμα των δραματικών συνεπειών μιας κοινωνίας που έφτασε στις κάλπες «μπερδεμένη» και συμπεριφέρθηκε με όρους… ελεύθερου σκοπευτή, παραμερίζοντας και υποτιμώντας το μέτρο και τη σύνεση.
Η προηγούμενη δεκαετία, που καταδίκασε γενιές Ελλήνων σε φτωχοποίηση, και χλώμιασε απότομα τον εθνικό ορίζοντα, κυριαρχήθηκε από συνθήκες αποσυναρμολόγησης του πολιτικού σκηνικού και κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων. Από εκείνη τη δραματική και ασυγχώρητη περίοδο, το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού έχει υποβαθμιστεί δραματικά. Με τις αναπόφευκτες δραματικές συνέπειες για την εθνική διαδρομή.
Η μετατόπιση του εκκρεμούς στην… άρνηση
Σε προηγμένες χώρες, με αρτιότερο ποιοτικά και αισθητικά πολιτικό προσωπικό, το αίσθημα αυτοσυντήρησης και επιβίωσης κάθε πολιτικού συστήματος που… σέβεται τον εαυτό του, το εξωθεί στο να διατηρεί σε συνθήκες αφύπνισης και διαρκούς εγρήγορσης τα αντανακλαστικά του, προκειμένου να αντιλαμβάνεται εγκαίρως τις αλλαγές που συντελούνται σε επίπεδο κοινωνικής, και επομένως εκλογικής κινητικότητας.
Στη χώρα μας, την εγκλωβισμένη σε χρονίζουσα, πολυδιάστατη και ανατροφοδοτούμενη παρακμή, παρόλο που τέτοια ιδεατή συνθήκη δεν υπάρχει, δεν είναι δύσκολο να ιχνηλατήσει κανείς τη μετατόπιση του κοινωνικού εκκρεμούς στην… άρνηση. Την τυφλή καταδίκη του «συστήματος», με το θυμικό να ποδοπατά την ψυχραιμία.
Του Μάνου Οικονομίδη
πηγή: ysterografa.gr
Ακολουθήστε το agrinioculture.gr στο GoogleNews και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσειςΔιαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία στο ΑγρίνιοCulture.gr
